To właściwie monolog młodego człowieka, który wziął do szkoły broń i zaczął strzelać do otaczających go ludzi. Bohater wykrzykuje swój żal wobec świata, mediów, polityków, establishmentu, narzucających style życia. Demaskuje piękne hasła, których uczono go wierzyć w szkole. Opowiada o szykanach ze strony "nauczycieli", okrucieństwach "kolegów" kocących słabszego, o samotności, odrzuceniu, braku więzi.
Sztuka oparta jest na faktach. W listopadzie 2006 roku w szkole w Emsdetten uczeń postrzelił pięciu nauczycieli oraz kolegów z klasy, a siebie zabił. Zostawił zapisy w Internecie mówiące o samotności, mobbingu, prześladowaniu, którego doświadczył w szkole. Te notatki posłużyły Lasowi Norénowi jako materiał literacki i stanowią kanwę dramatu, który zwraca uwagę na to, że tak naprawdę nie wiemy, co dzieje się z psychiką młodych ludzi, szczególnie tych z poczuciem społecznego odrzucenia.