Biznesmeni i gangsterzy przy jednym ucztują stole... Te dwa światy są sobie bliższe, niż mogłoby się wydawać. W tej błyskotliwej, pełnej zwrotów akcji farsie nawet najbardziej kryształowi ludzie ubrudzą sobie ręce.
Seymour jest konsultantem ubezpieczeniowym, właśnie rozpoczyna wideokonferencję z szefową wielkiej firmy, którą chce przekonać do swojego pomysłu. Pech chciał, że w tej samej chwili napadu na jego dom dokonuje rabuś Marvin. Seymour próbuje ugłaskać Virginię, ale pogrąża się coraz bardziej, gdy w zasięgu kamerki niespodziewanie znajdzie się nierozgarnięty włamywacz. Prezeska nie zostawia na Seymourze suchej nitki i nazywa jego prezentację klapą roku. Panowie wymyślają zatem przekręt − złodzieje będą okradać domy ubezpieczone przez konkurencję, a te znajdujące się w rewirze firmy Seymoura zostawią w spokoju. Seymour zaś zajmie się „przewidywaniem” ryzyka za pomocą fikcyjnego algorytmu.
Od tej pory główny bohater próbuje ukrywać swoje powiązania z gangiem − najpierw przed żoną, Glorią, aktorką serialową, która szykuje się do roli praworządnej inspektorki, potem przed zaproszoną na wykwintny obiad Virginią. Każdej z nich przedstawia Marvina jako partnera z firmy ubezpieczeniowej. Traf chciał, że na ten sam obiad Marvin zaprasza swojego szefa, czyli mafioza Alana, specjalistę od wodnych pochówków w betonowych „butach”. Z początku Virginia i Alan nie wiedzą, czym się tak naprawdę zajmują. O dziwo... w finale prezeska i mafiozo dobijają targu.
A ośmiornica? Terry, pupilka Marvina, w kulminacji utworu uruchamia najbardziej szalone zwroty akcji, jakie jesteśmy sobie w stanie wyobrazić. Zupa z ośmiornicy, pełna zawirowań i błyskotliwych dialogów, z przymrużeniem oka pokazuje, jak łatwo zepsuć świat wielkich finansów. Nawet Seymour, wyznawca „etycznych praktyk biznesowych”, pokazuje swoją drugą twarz: przestępcze ciągoty (za to rzezimieszek Marvin wyraża najgłębszą troskę o los wodnej fauny). Milner i Stevenson punktują też ślepą wiarę w cuda technologii.
Wszystkim przekrętom przygląda się ośmiornica, dramaturgiczna odpowiedniczka Czechowowskiej strzelby − w finale to ów sympatyczny głowonóg przetasuje dotychczasowe relacje między bohaterami, a nawet wskaże macką mózg kolejnej biznesowej operacji − głupkowatego „ojca chrzestnego”, czyli Alana. O ironio!