Zaniedbany i zagracony pokój w starej kamienicy. W ciemności słychać gderliwy głos kobiety. Z potoku jej słów można wnioskować, że razem z mężczyzną wybierają się w daleką podróż, być może bez powrotu. Wszyscy uciekają przed czymś w pośpiechu, jak przed katastrofą. Otwarta została granica i każdy może wyjechać do lepszego świata, jeśli tylko pozwoli sobie wytatuować numer na ramieniu. Kobieta mówi, że pociągi są przepełnione do granic możliwości, ludzie umierają w drodze, ale ona wierzy w lepsze życie. Mężczyzna milczy unieruchomiony w fotelu. Kobieta prowokuje go, wypominając nierozsądne zachowanie, oskarża o zdradę z sąsiadką... I tak powoli orientujemy się, że kobieta nie zabierze mężczyzny ze sobą. Zostawia mu prowiant, bilet na pociąg i obiecuje, że jak tylko się urządzi, przyśle kogoś niego i będą żyć razem w dostatku i szczęściu. Po jej wyjściu mężczyzna nagle wstaje i podchodzi do kuchenki. Z pozostawionego prowiantu przyrządza bimber. Z biletu kolejowego robi skręta i unosi w górę dwa palce w dobrze znanym geście – victoria...
 |  |