Genazino, Wilhelm

Osoby: Karl, po pięćdziesiątce; Sophia, jego żona, po pięćdziesiątce; Marlene, jej córka, dwadzieścia lat, cierpi na psychozę halucynogenną; Elza, po czterdziestce, bratowa Karla; Hilda, siostra Karla, pomiędzy 65 a 70 lat; Ottmar, przyjaciel Hildy, pomiędzy 65 a 70 lat

Tragikomedia przedstawiająca kryzys instytucji małżeństwa, w której autor po raz kolejny udowadnia, że jest mistrzem obserwacji codziennych ludzkich zachowań, z których nie ma ucieczki. Prapremiera sztuki w reżyserii Roberta Ciulli odbyła się w Theater an der Ruhr w Mülheim w roku 2007.

Genazino rezygnuje z wielkiej nieprzewidywalnej akcji z nagłymi zwrotami na rzecz opisu nic nie znaczących wydarzeń z życia mieszczaństwa. Dwudziestoletnie pożycie typowego małżeństwa, Karla i Sophie, skazane jest na rutynę. Zasklepieni w czterech ścianach swojego domostwa małżonkowie robią wrażenie pogodzonych ze swoim losem, tylko czasami pozwalają sobie na rytualne wzajemne ranienie się. Niczego już nie oczekują ani od siebie, ani od życia. On całe dnie spędza przed telewizorem, ona zabija czas przy robótkach ręcznych. W to pozornie poukładane życie w mieszkaniu-twierdzy wkracza pewnego dnia zupełnie niespodziewanie Elza, która zaprasza małżeństwo na pogrzeb jej męża, a zarazem brata Karla. Mężczyzna panicznie bojąc się spotkania z matką oraz siostrą wysyła na pogrzeb żonę, sam pozostaje w domu z Elzą. W ten sposób nadarza się okazja do zmiany w jego życiu, a właściwie wymiany żony na Elzę. Sprawy jednak komplikują się, gdy do domu wraca chora umysłowo córka.

Czas: I akt: współczesność, II akt: koniec II wojny światowej, III akt: współczesność

Miejsce: parking przy autostradzie, ulica, wóz kempingowy, wóz drabiniasty, kuchnia

Genazino sięga po historię znanej prostytutki z czasu wojny trzydziestoletniej (1618-1648), którą wykorzystał również Bertolt Brecht (1898 - 1956) w dramacie Matka Courage i jej dzieci. Tytułową Courasche Genazino ukazuje nam w trzech momentach historii. W akcie pierwszym spotykamy ją jako profesjonalną, współczesną prostytutkę w służącym za przydrożny burdel rozklekotanym wozie kempingowym. W akcie drugim umierająca z głodu Courasche opowiada swoją historię zbiegłemu z Wehrmachtu żołnierzowi. Tłem tej części Genazino czyni okres końca drugiej wojny światowej i ucieczkę Niemców na zachód od Szczecina. Również tej Courasche, która za resztki suchego spleśniałego chleba sprzedaje swoje ciało, udaje się przetrwać dzięki prostytucji. W akcie trzecim, nawiązującym do Korowodu Arthura Schnitzlera, Courasche występuje w roli pomocy domowej i gra rolę kochanki pana domu.