Hromowa, Ołeksandra

Ihor, mąż Marii, porzuca ją w dość obcesowy sposób. Bezpieczny świat kobiety, słyszącej wszędzie tytułowe „dźwięki i głosy”, kruszy się, pęka, a rzeczywistość wdziera się do zaklętego świata wszystkimi szczelinami. Kobieta konserwuje swój wsobny mikrokosmos za pomocą licznych rytuałów, choć ostatecznie „przywyka do bycia nie całkiem taką”. Rytm jej życia harmonizuje z rytmem niewielkiej zbiorowości, która wspiera ją w trudnych chwilach. W poetyckiej, pełnej symboliki, choć niepozbawionej absurdalnego humoru sztuce Hromowa wykreowała „azyl”, którego mieszkańcy czasem rozmawiają o wojnie, jednak toczy się ona zbyt daleko, by mogła zaprzątać im głowy. W centrum zainteresowania stoi przede wszystkim człowiek ze swoimi „małymi” sprawami. I tylko czasem ów człowiek rozgląda się wokół, wypatrując w kącie jakiegoś Boga czy sensu.

Sztuka została opublikowana w antologii Współczesna dramaturgia ukraińska. Od A do Ja (wyd. ADiT, Warszawa 2018).

Współczesna ukraińska rodzina z Kijowa: rozwiedziony Ołeh, utrzymujący bliskie kontakty z byłą żoną Ołeną oraz owdowiałą matką Hanną i jej absztyfikantem Wiktorem, prowadzą dość zrównoważone życie. Nagle w progu ich domu staje Iryna, która podaje się za wnuczkę zmarłego męża Hanny z pierwszego małżeństwa. Pod pachą trzyma urnę z prochami swojej babci, czyli pierwszej żony męża Hanny. Okazuje się, że jej ostatnim życzeniem było, aby mogła spocząć obok ukochanego mężczyzny, który, mimo że ją porzucił, przez wiele lat słał jej miłosne listy. Pojawienie się Iryny wywołuje burzę w życiu kijowskiej rodziny. Mimo wielu oporów i sprzeciwów najbliższych, Hanna w porywie szlachetności zgadza się umieścić urnę w grobie męża, ale na przeszkodzie staje biurokracja. Cmentarz jest zamknięty i chować na nim można tylko członków najbliższej rodziny, do których była żona już się nie zalicza. W końcu rodzina decyduje się na nielegalne zakopanie urny. Ołeh bierze łopatę, Wiktor dłuto. Chowają urnę, wybijają stosowny napis na tablicy i sprawa załatwiona. Iryna wraca do Izmaiłu, a cała historia zmienia nastawienie rodziny do życia. Hanna przyjmuje oświadczyny Wiktora, Ołeh zaczyna godzić się z byłą żoną. I wszystko skończyłoby się pięknie, gdyby nie dociekliwość Ołeny...