Lock, Norman

Niezawodny oryginalny mix gatunkowy, niepowtarzalny w swoim klimacie. Pewnego dnia w spokojnym, dostatnim domu Marion i Carla - małżeństwa w średnim wieku, przedstawicieli wyższej klasy średniej (upper middle) - pojawia się niezapowiedziany gość. Każde z małżonków jest przekonane, że Steve to bliski przyjaciel współmałżonka. Steve wyjawia, że w jego życiu wydarzyła się tragedia - zmarła mu żona, a on sam jest bezdomny i w depresji.  Pyta, czy do czasu, kiedy stanie na nogi, może zamieszkać u Marion i Carla. Otrzymuje wsparcie.

Kiedy Steve błyskawicznie się zadomawia, oboje małżonkowie odkrywają, że żadne z nich nigdy wcześniej go nie znało. Nowy lokator zaczyna wprowadzać swoje reguły, absurdalne i przerażające. Małżonkowie stają się więźniami we własnym domu, zaś Steve w piwnicy buduje niespodziankę dla swoich gospodarzy. Okazuje się, że prawdziwym motywem Steve'a jest zemsta: uważa on, że Carl jest winien śmierci jego żony. W obliczu zagrożenia małżonkowie pokazują swoje inne, na co dzień skrywane twarze: jedno jest gotowe poświęcić życie drugiego dla własnego ocalenia. Nadchodzi chwila ostatecznej rozgrywki. Dom stoi na uboczu, Steve zabrał telefony komórkowe, odciął telefon stacjonarny i wyłączył prąd...
W II akcie - rok później - w tym samym salonie pojawiają się ci, którzy uszli z życiem...

W znakomitej sztuce Locka możemy odnaleźć wiele nie tylko literackich tropów - od Biedermanna i podpalaczy Maxa Frischa po Proces Franza Kafki. Autor bawi się też tradycją gatunku „ghost story“.

Napięcie stopniowane jest według hitchcockowskiej zasady: „Powinno zaczynać się od trzęsienia ziemi, potem zaś napięcie ma nieprzerwanie rosnąć.“ Ze sceny na scenę  zostajemy wciągnięci w absurdalny świat wyimaginowanej zbrodni i kary. 
Znakomity materiał dla reżysera, scenografa i aktorów.  Dla widzów - wieczór sensacyjnej rozrywki, z przestrogą i kilkoma ważnymi pytaniami.

Kolejna sztuka Normana Locka (po Gość w dom...), której akcja rozgrywa się w zamkniętej przestrzeni domu bez wyjścia. Robert i Paulina – małżeństwo z wieloletnim stażem – są świadkami końca. Oto w ich obecności świat, który znali do tej pory, zapada się pod ziemię – tonie. Walą się okoliczne domy, pękają ściany, ale Paulina chce żyć tak jak do tej pory – dom ma być czysty, zadbany, posiłki na czas. Robert jest przerażony, Paulina nie zauważa niebezpieczeństwa, ale jak tylko pojawi się szukająca ocalenia kobieta, wyzwie ją od kurew i z uporem będzie wypominać mężowi kochankę, którą on rzekomo ukrywa przed nią od lat. Robert stara się widzieć w tym, co się dzieje, jakiś sens. Czy może nim być miłość? Za Almą, 20-letnią tancerką z klubu nocnego, nagle przez szparę w rozpadającej się ścianie wpada Oskar – tajemniczy hydraulik, który niczym Noe wie jak zbudować Arkę i uratować ludzkość. Oboje stają się katalizatorami zmian. Może więc małżeństwo Roberta i Pauliny przetrwa koniec świata?

Autor nazwał swoją sztukę komedią. Ale to komedia w stylu Pintera, Ionesco, Mrożka. Komedia katastrofy, która miała swoje sceniczne czytanie w Nowym Jorku w 1996. Jest więc szansa na światową prapremierę w Polsce, która potrzebuje ocalenia z nieustających kataklizmów politycznych młodego, niesprawnego kapitalizmu...

Niezawodny oryginalny miks gatunkowy niepowtarzalny w swoim klimacie. Marion i Carl są przekonani, że Steve, który niespodziewanie pojawił się w ich domu, to bliski przyjaciel jednego z nich. Gość wyjawia, że w jego życiu wydarzyła się tragedia - zmarła mu żona, a on sam jest bezdomny i w depresji. Otrzymuje wsparcie, ale jako nowy lokator zaczyna wprowadzać swoje reguły, absurdalne i przerażające. W piwnicy buduje niespodziankę dla swoich gospodarzy. W obliczu zagrożenia małżonkowie pokazują swoje inne twarze. Nadchodzi chwila ostatecznej rozgrywki. W II akcie, rok później w tym samym salonie, pojawiają się ocaleni... Norman Lock bawi się tradycją gatunku "ghost story". Ze sceny na scenę jesteśmy wciągani w absurdalny świat wyimaginowanej zbrodni i kary. Dla widzów - wieczór sensacyjnej rozrywki, z przestrogą i kilkoma istotnymi znakami zapytania.