język polskijęzyk angielski

Lotz, Wolfram

Lotz, Wolfram

Ur. 1981 w Hamburgu niemiecki poeta, dramaturg i autor słuchowisk radiowych. Studiował literaturę, historię sztuki i medioznawstwo na Uniwersytecie w Konstancji oraz kreatywne pisanie w Niemieckim Instytucie Literatury w Lipsku. Zdobył wiele nagród i wyróżnień, m.in.: w 2010 Nagrodę Publiczności na Stückemarkt Berlin za Wielki Marsz (Der grosse Marsch); w 2015 roku zaproszenie na Theatertreffen w Berlinie Śmiesznej ciemności, za którą w 2015 otrzymał nagrodę im. J.N. Nestroy'a. Spektakl został wystawiony w reżyserii Davida Dušana Pařízka na Akademietheater w Wiedniu; Dramaturg 2011 oraz 2015 za Śmieszną ciemność w ankiecie krytyków "Theater heute".

Śmieszna Ciemność

Tytuł oryginalny
Die lächerliche Finsternis
Tłumacz
Lisiecka, Sława
Gatunek sztuki
Dramat
Obsada kobiet
Obsada mężczyzn
Szczegóły
na motywach "Jądra ciemności" Josepha Conrada
Szczegóły obsady
możliwa mniejsza obsada
Prapremiera
2015 w reż. Davida Dušana Pařízka w Akademietheater w Wiedniu; prapremiera niemiecka 9.11.2015 w reż. Christophera Rüpinga w Thalia Theater

W 1899 roku, w obliczu belgijskiego kolonializmu Joseph Conrad pisze Jądro ciemności, jedną z najważniejszych powieści dotyczących kolonii w historii literatury. Francis Ford Coppola nakręcił film Czas Apokalipsy w 1979 roku, reinterpretując słynną nowelę na tle wojny w Wietnamie. Udało mu się stworzyć jeden z największych antywojennych filmów wszechczasów. W 2013 Wolfram Lotz pisze Die lächerliche Finsternis, sztukę, która umiejscowiona jest nie w Afryce czy Wietnamie, a raczej w miejscu jednocześnie umownym i boleśnie realnym, na obrzeżach cywilizacji, w świecie będącym „przełykiem i odbytem” zglobalizowanego świata. Motyw zaczerpnięty jest z Conrada: w podróż przez pustynię zostaje wysłanych dwóch oficerów mających za zadanie odszukać Dowódcę, który oszalał i zamordował dwóch swoich towarzyszy. Tekst wyłania się z narracji oficera Oliviera Pellnera, sugestywnie oddającej absurd świata gdzieś na pograniczu cywilizacji, na krawędzi obłędu. Pojawi się również wątek somalijskiego pirata, dawniej rybaka, którego tereny łowne zostały wyeksplorowane przez zamożne koncerny; włoski obóz ONZ, w którym tubylcy pragną się schronić przed atakami talibów i gdzie zostają zmuszeni do wydobywania koltanu dla międzynarodowej korporacji produkujących telefony komórkowe. Talibowie, NATO, Afganistan, poczucie winy i niewinności, wszystko to w jednym tyglu prowadzi do katastrofy, chaosu, w którym wszelkie znaczenia ulegają rozmyciu. Pod koniec podróży po tym szaleńczym świecie, gdzie moralność jest obrócona na nice, wszystko, co wydawało się jakimkolwiek punktem odniesienia w postrzeganiu świata, zostaje zakwestionowane, a pewne jest tylko istnienie tego świata. Świata stojącego w ciemności. Formuła sztuki jest wyjątkowa, bo zapisana w postaci słuchowiska teatralnego i opatrzona notą od autora, w której zezwala on na zmiany, poszerzanie kontekstów i scen, czyli na zastosowanie wszelkich dramaturgicznych zabiegów służących przeniesieniu tekstu na scenę. Choć ma ona wszelkie cechy sztuki, poszczególne sceny opatrzone są komentarzem głównego bohatera.