Ur. w 1959 r., w dzieciństwie interesował się komiksami, kreskówkami, filmami oraz dźwiękami. Wiele podróżował po świecie, poznając różne kultury. Stał się odnoszącym sukcesy producentem filmów dokumentalnych. Porzucił telewizję, by zająć się żywą sztuką. Obecnie zajmuje się pisaniem dla teatru. Mieszka w Barcelonie blisko swojego głównego źródła inspiracji: morza śródziemnego.
Sztuka autora: Dialogi penisa
Zabawna, lekko pikantna komedia balansująca w elegancki sposób na granicy dobrego smaku. Bardzo francuskie w stylu. Sztukę wypełniają tytułowe dialogi penisa, a raczej dialogi z penisem, które nieustająco toczy jego właściciel, Andre. Andre znajduje się w przededniu swoich 40-tych urodzin. Jest mężczyzną wolnym, inteligentnym, z zawodu architektem, czekającym wciąż na pojawienie się tej jedynej. Roger, jego penis, jest głosem czystej natury, wiecznie nawołuje Andre do zdecydowanych działań na froncie damsko-męskim, gdy tymczasem bohater pragnie czegoś więcej niż tylko szybkiego numerku. Tym samym dialog, który z sobą toczą, jest typowym sporem między naturą a kulturą, między cielesnością a duchowością, między instynktem a rozumem. Jednak przeniesiony na tak oryginalny i nie wyeksploatowany grunt staje się źródłem niewyczerpanego, często wyrafinowanego komizmu.
Przezabawne są sytuacje, gdy Andre usiłuje nawiązać intelektualny kontakt z podrywaną dziewczyną, a tymczasem Roger wciąż zagrzewa go do działania (nieodparcie narzuca się film Woody'ego Allena "Wszystko, co chcielibyście wiedzieć o seksie, ale wstydzicie się zapytać"). Przezabawne są ich rozmowy, gdy namawiają się, w jaki sposób zabrać się do rzeczy. Przezabawna jest sytuacja, gdy rozczarowany Roger domaga się w ramach rekompensaty pieszczot od swojego właściciela (w końcu panowie śpią w jednym łóżku, bo przecież łączy ich nierozerwalna więź). Wspólnie czytają sobie pisma dla kobiet z poradami na temat seksu, kochają się i nienawidzą.
Roger wciąż poucza Andre, daje mu rady, obśmiewa jego postępowanie, obraża się, życzy sobie, żeby Andre nosił czerwone majtki, narzeka, że mu niewygodnie w prezerwatywie itp. Zachowuje się jak rozkapryszone dziecko.
Kiedy w końcu wspólnie (!) zdobywają śliczną Clarę, młodą Amerykankę, Rogerowi, jak zazdrosnemu kochankowi, nie podoba się to, że kobieta za bardzo zaanektowała łazienkę, że zostawia suszarkę w umywalce. Nie chcę, żeby ona nam się tu wtrącała we wszystko! - mówi w końcu Roger. Straszy Andre tym, że na pewno Clara będzie chciała, żeby się z nią ożenił. Zaraz potem z kolei narzeka, że jest głodny. Przecież nie chcesz spotykać się z Clarą - mówi zniecierpliwiony Andre. Są inne - odpowiada krótko Roger.
Kiedy Andre zajęty jest pracą zawodową, nie ma czasu dla Rogera, co wywołuje u tamtego głęboką depresję. Andre w końcu ulega presji i spotyka się ze swoją dawną przyjaciółką Veronique, ale niestety Roger nie staje na wysokości zadania. Teraz znowu usiłuje zniechęcić Andre do Veronique, a Andre daje mu rady, jak zapobiec przedwczesnemu wytryskowi... W końcu postanawiają sobie - nigdy więcej seksu bez miłości. Ale Roger ma nowy pomysł, chce mieć z Andre dziecko...
Zabawne dialogi, komiczne sytuacje, błyskotliwe komentarze do spraw damsko-męskich, a do tego fenomenalna wiwisekcja męskiej natury i postrzegania świata przez pryzmat... Rogera. To wszystko sprawia, że ta oryginalna sztuka jest inteligentną rozrywką z drugim dnem. Ucieszy i rozbawi zarówno prawdziwych macho, jak i ortodoksyjne feministki.
Joanna Olczakówna dla ADiT
Prapremiera Polska odbyła się 9 czerwca 2007 w Bałtyckim Teatrze Dramatycznym w Koszalinie, reż. Krzysztof Galos.
