Ur. 1990 dramatopisarz, reżyser, eseista, kompozytor muzyki teatralnej. Jest absolwentem polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim (2015) i reżyserii na Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie (2019). Autor dramatów – m.in: Lalki (2010, publikacja w „Dialogu” 7-8/2010, prapremiera w Teatrze Witkacego w Zakopanem), przełożonego, wydanego i zrealizowanego we Francji (Lalki/Les poupéss, Universitaires du Mirail, przekład: Kinga Joucaviel), Origami (2011, inspirowana Oziminą Wacława Berenta, prapremiera: XII Dni Dramaturgii, Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu, reż. T. Węgorzewski), Aż do samego końca (prapremiera w Teatrze Polskiego Radia, PR I, reż. Julia Mark) oraz szczegółowa teoria życia i umierania (publikacja w „Dialogu”, 5/2018 i w antologii Polska jest mitem, prapremiera: Teatr Polskiego Radia; przekład na niemiecki: Saskia Herklotz, wydane w antologii Polen ist ein Mythos) i Wzór na pole trójkąta (2020, Nowy Teatr w Słupsku, reż. Jan Hussakowski).
Reżyseruje spektakle dramatyczne (przedstawienia zrealizowane na podstawie dzieł T. Różewicza w OPT Gardzienice: 2015: Matka odchodzi, 2016: Świadkowie albo nasza mała stabilizacja, 2020: Nora Ibsena, Scena Polska, Tešinske Divadlo w Cieszynie, 2021: Dziewiąty dzień księżycowy Hromowej, Teatr im. Adama Mickiewicza w Częstochowie, 2021:, Powrót Bukowskiego i Zdunika, Teatr Miejski w Gliwicach, 2022: Noc Ciemna. Opowiadania Franza Kafki w Teatrze Ochoty w Warszawie), Umiłowane według własnego tekstu, Teatr Rampa w Warszawie), słuchowiska w Teatrze Polskiego Radia (2017: Gate 0, 2018: szczegółowa teoria życia i umierania, 2020: Las, 2021: Requiem dla Stanisława Wyspiańskiego i Poranek na podstawie własnych tekstów, 2019: Rzeczy, których nie wyrzuciłem Wichy, 2020: Cisza Rusek, Ba! Kassa, 2022: Praski Rejtan Zaremby, Pled Kassa, Ślepcy Maeterlincka we własnym przekładzie, 2021: Intruz Maeterlincka we własnym przekładzie,), spektakle telewizyjne (2018: Pradziady Kuczoka, cykl „Teatroteka” WFDiF), opery (2017: Francesco Cavalli, Il Giasone, TCN – AT Warszawa) oraz koncerty (2016: Dobranoc na podstawie własnego scenariusza, Festiwal Gorzkie Żale – Nowe Epifanie).
W 2018 roku został laureatem Nagrody Talanton za najlepszy debiut dramaturgiczny na antenie radiowej Jedynki. W uzasadnieniu napisano: "Za umiejętność pisania o tym, czego nie widać. Za stworzenie własnego stylu, który łączy tradycję z nowoczesnością". Z kolei słuchowisko Szczegółowa teoria życia i umierania zdobyło Nagrodę Honorową im. Krzysztofa Zaleskiego za twórczość odrzucającą stereotypy i łatwe nowinki, umocowaną w pamięci i historii, dotyczącą problemów współczesności na XIX Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Telewizji Polskiej „Dwa Teatry – Sopot 2019”. Na XX Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Telewizji Polskiej „Dwa Teatry – Zamość 2021”. został nagrodzony scenariusz będący adaptacją tekstu Marcina Wichy Rzeczy, których nie wyrzuciłem. Jest też trzykrotnym półfinalistą Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej (2012, 2018, 2020). Spektakl telewizyjny Pradziady zdobył Bronze Remi na 53 Międzynarodowym Festiwalu Filmowym WorldFest w Houston w kategorii Independent Shorts – Dramatic – Adaptation.
Komponuje muzykę do spektakli dramatycznych i słuchowisk, jest także autorem opracowań muzycznych.
Jest eseistą i krytykiem kulturalnym, pisze o literaturze, muzyce, filmie i teatrze. Swoje teksty publikował m.in w „Dwutygodniku”, „Ruchu Muzycznym” i „Teatrze”, a także w programach operowych i festiwalowych oraz katalogach wystaw. Jego teksty naukowe były umieszczane w periodykach literaturoznawczych i kulturoznawczych oraz tomach zbiorowych. W 2017 roku opublikował monografię Teoria polskiego dramatu postsakralnego na przykładzie twórczości Stanisława Wyspiańskiego i Tadeusza Różewicza (Wydawnictwo: Wydział Polonistyki UW).