Cała okolica od lat huczy od plotek o dwóch siostrach, które mieszkają w domu na wzgórzu. Sąsiedzi wciąż szepczą między sobą o Blanche Hudson. Swego czasu najjaśniejszej gwieździe Hollywood. Jej karierę aktorki zbyt wcześnie przerwał wypadek samochodowy. Plotki głoszą, że to jej siostra Jane spowodowała go po pijaku, a teraz wiedziona poczuciem winy opiekuje się sparaliżowaną siostrą. Blanche rzadko opuszcza swoją sypialnię na drugim piętrze, przez co prawie nie ma kontaktu ze światem zewnętrznym. Zaprzyjaźnia się ze sprzątaczką Edną, która uważa, że Jane jest chora psychicznie i stara się ostrzec przed nią Blanche.
Nikt już nie pamięta, że Jane też była gwiazdą… To przecież Baby Jane Hudson czarowała tłumy wypełniające widownie niezliczonych teatrów wodewilowych swoimi piosenkami i numerami tanecznymi. Aż do nieszczęsnej przeprowadzki do Hollywood, kiedy to Blanche, a nie ona znalazła się w świetle reflektorów. Nawet teraz, po latach, Jane wciąż marzy o powrocie na scenę.
Relacja sióstr, a raczej ich wspólna egzystencja, to piekło wyrzutów sumienia, egoizmu, rywalizacji, pielęgnowanych od lat urazów i pretensji. Wraz z rozwojem akcji rzeczywistość uzupełniają sceny retrospekcji, dawne urazy przybierają na sile, a skrywane sekrety wychodzą na jaw doprowadzając do tragedii. Ta rozgrywająca się na oczach widza walka jest przejmującą opowieścią o samotności i historią trwającej przez dekady toksycznej siostrzanej relacji. Co tak naprawdę zdarzyło się Baby Jane?
Jeśli myśleliśmy, że wiemy „co się zdarzyło Baby Jane”, swoją sceniczną adaptacją Henry Farrell zupełnie nas zaskoczy. Pojawią się w niej nowe elementy, których autor nie umieścił na kartach swojej książki, ani też nie widzieliśmy ich w filmie Roberta Aldricha.
Link do info o realizacji Broadwayowskiej