 |  |
Co nowego
Charlie Cox, samotny niedoszły pisarz, pracuje w wydawnictwie jako redaktor. Podczas wizyty u lekarza słyszy diagnozę nie pozostawiającą mu wątpliwości ani nadziei. Załamany wsiada do samochodu, zostawia swoje dotychczasowe życie i rusza autostradą przez pustynię. Na bezkresnej drodze zabiera autostopowicza, który chce jechać "donikąd". Po jakimś czasie psuje im się wóz, "pada" komórkowy telefon Charliego i mężczyźni ruszają pieszo przed siebie. W drodze Wally oznajmia Charliemu, że jest jego śmiercią.
Filmowa narracja, jaką opowiedziana jest historia życia pewnej Anny, nawiązuje do nurtu współczesnych obrazów amerykańskich (patrz: Urodzeni mordercy), w których los bohaterów komentowany jest cały czas z punktu widzenia medialnej przydatności. Próby... to sztuka wieloobsadowa lub teatr jednego aktora. Wszystko zależy od sposobu, w jaki zostanie wykorzystany tekst.
Bohaterem jest irlandzki imigrant, podczas II wojny światowej wcielony do walk na froncie afrykańskim.
Akcja rozgrywa się na początku XIX wieku. Obserwujemy zmagania młodej panny z matematycznymi dowodami, erotyczne podboje jej arystokratycznej mamusi oraz nauczyciela Septimusa, będącego przyjacielem nieosiągalnego i nieobecnego lorda Byrona. Te sceny przenikają się ze współczesnymi wątkami, rozgrywającymi się dzisiaj w tym samym pałacu z widokiem na ogród, czyli tytułową Arkadię.
Osoby: Gage Holland tuż po 30. Dyrektor hotelu; Estella przed 30., pokojówka; Jarrod "Hilly" Hilliard, po 50., manager i agent gwiazd; Morgan Wright, po 40., piękna i inteligentna; Travis, tuż po 20., mieżywa męska dziwka
Miejsce: Apartament prezydencki w słynnym hollywoodzkim hotelu Chateau Marmont; wieczór wręczenia Złotych Globów
Osoby: Mąż, Żona, Następca
Miejsce akcji: dom bohaterów gdzieś w Afryce
Błyskotliwa, oryginalna i znakomicie napisana sztuka o zagrożeniu, strachu, zakłamaniu. Dowcipna, pełna ironii i dystansu. Jej autor to znakomity, znany i utytułowany szwedzki powieściopisarz, dramaturg i reżyser Henning Mankell.
Więcej informacji o sztuce lub prawach autorskich udzieli Elżbieta Manthey lub Magdalena Linek: agencja@adit.art.pl, tel.: 22/ 822 11 99
Gatunek: psychoanalityczny horror
Czas: współczesność
Miejsce: dom na odludziu, szpital, las
(adaptacja sceniczna: Annika Silkeberg)
Adaptacja słynnego, kontrowersyjnego filmu Larsa von Triera z 2009 roku.
Posiadanie basenu jak z filmu z Romy Schneider i Alainem Delonem było zawsze wielkim marzeniem Anny – dawniej właścicielki hoteliku, która harowała całe życie, nie myśląc nigdy o sobie. O zmarłym mężu, stale obecnym w jej mieszkaniu w postaci stojącej na kominku urny z prochami, zachowała nie tylko pozytywne wspomnienia, bo nie krył się ze zdradami – słynny pokój nr 3 dla nikogo nie był tajemnicą. Rekompensatą dla Anny po jego śmierci okazała się odkryta przez nią pokaźna gotówka.
Nie pozbawiona humoru sztuka o nauczycielach, rodzicach i dzieciach. Dobrze uchwycone realia problemów współczesnego wychowania i konfliktów powstających na linii szkoła - nauczyciel, nauczyciel - dyrekcja, nauczyciel - rodzice, rodzice - dzieci, nauczyciel - dzieci, dzieci - świat.
Bohaterami sztuki są stali klienci baru i anioła Asty: Eliza – „zostawiona na piasku", na polskiej plaży przez „tego, który ją zranił", Olafa i Hardy'ego, „który nie udzielił pomocy". Olaf zranił Elizę niemal śmiertelnie kamieniem, który Hardy dał Aste w prezencie, jako pamiątkę z podróży. Olaf jest też sprawcą zawodu miłosnego Elizy, a więc „ma teraz wolny pokój", do którego może wprowadzić się Heike, „córka poszukująca mieszkania", pragnąca uwolnić się od ojca (Hendrik Biskop), „któremu zmarła żona" i do której podobna jest Sonia-Elfi.
(Bóg, Anielica, Anioł, Mr Max Klein, Miss Sarah Rodinski, Nancy, Mrs Gladstone, Sr Robles, Wielebny Hopkins)
Miejsce akcji: stacja kosmiczna, gdzie niedawno zmarli (czyli nowi aniołowie) przez jeden dzień uczą się latać, zanim nie odlecą do raju.
Czas akcji: współczesność
Utwór utrzymany jest w konwencji teatru salonowego przełomu XIX i XX wieku. Głównym bohaterem jest tytułowy Anatol, „lekkomyślny melancholik", wiedeński bon vivant, któremu sekunduje wierny przyjaciel Maks. Anatol ustawicznie zmienia partnerki, lecz nie udaje mu się zaspokoić głodu miłości. Chorobliwie zazdrosny, a do wierności nieskory, nie jest w stanie naprawdę kochać.