Akcja komedii Anatolija Kryma rozgrywa się w latach gorbaczowowskiej pierestrojki, w czasach wielkiego rozwichrzenia: wiadomo było, że radzieckie normy społeczne muszą ulec zmianie, ale nikt nie wiedział dokładnie, na jakie muszą się zmienić. Niepewność ta dotyczyła deklarowanej narodowości obywateli. Szczególną czujność wzbudzało żydowskie pochodzenie. W losach trójki bohaterów jak w soczewce skupiają się wszelkie niedorzeczności, śmiesznostki i paradoksy tej epoki. Ale sztuka ma również wymiar uniwersalny − ludzie potrafią robić absurdalne rzeczy tylko po to, by zostać należycie docenionym. Jednak łaska pańska na pstrym koniu jeździ...
Główny bohater, "pospolity Grisza wątpliwej narodowości", marzy o tym, by wstąpić do partii. Nie spełnia się jako ojciec (jego dorosły syn spędza czas na nieustannych imprezach), nie spędza się jako mąż (łóżko jest miejscem kłótni z żoną Wierą), a sekretarz organizacji partyjnej, niejaki Iwan Piotrowicz, dowiaduje się, że babka Griszy była Żydówką. Grisza fałszuje zatem dokumenty, by móc wstąpić w szeregi partii. To dopiero początek absurdalnego splotu wydarzeń, który zawiedzie bohaterów aż do Izraela. Protagonista będzie uciekał się do różnych sztuczek, by zaskarbić sobie względy Iwana Piotrowicza i dowie się zaskakujących rzeczy o swojej rodzinie. Dopiero w finale pochyli się nad swoim żydowskim pochodzeniem i powie: "żydowskie szczęście, Dwojra, to kiedy ty ciągle gdzieś jedziesz, jedziesz, jedziesz – i nijak nie możesz dojechać!..."
Paradoksy polityki, ale i ogromna, czasem destrukcyjna chęć przynależności − oto główne tematy Sekretu żydowskiego szczęścia, bezpretensjonalnej, ale inteligentnej komedii dla trójki aktorów.