Komedia kryminalna
HUBERT BOGACZ (40) - właściciel sklepu; BASIA (28) - aspirant policji; BROMSKA (25-40) - niewiasta o posturze enerdowskiej kulomiotki; MAJOR (65) - wuj Bogacza; MAJOROWA (60) - żona Majora, PARCHYTA Ździsław (45) - artysta pogrzebowy, DONIEC (50) - wieszcz, MIECIO (40) - Rolka Mieczysław, brat Rolki Wiesława; LISTONOSZ; GĘBA Czesław (45) - gospodarz; WICEK (40) - przedsiębiorca pogrzebowy; ROLKA Wiesław (45) - zły człowiek; KIEROWCA - gość anglojęzyczny; SIERŻANT; oraz dwóch rosłych sanitariuszy
"Akcja rozgrywa się przed i w wiejskim sklepie, a bohaterami są okoliczni mieszkańacy, więc do wystawienia spektaklu wystarczy prosta scenografia; kostiumy również nie są skomplikowane. Za oprawę muzyczną może wystarczyć muzyka grana na akordeonie."
Jak sugerują wybrane cytaty z dialogów i didaskaliów, Trumna nie lubi stać pusta prezentuje niewielką społeczność wiejską, która żyje w swoim świecie i z problemami pozornie oderwanymi od sytuacji politycznej i społecznej. Akcję sztuki rozgrywa autor na dwóch planach. Pierwszy - przedstawia wydarzenia jednego z pozoru spokojnego i beztroskiego popołudnia, drugi - to relacja pary bohaterów, policjantki i właściciela sklepu, z wydarzeń popołudniowych, podczas wieczornego, intymnego spotkania na zapleczu sklepu. Tekst ma budowę pętlową. Ostatnia scena jest jednocześnie początkiem pierwszej, plan intymny zaczyna i kończy sztukę.
Treść:
Mały sklepik handlujący "mydłem i powidłem", ale głównie alkoholem. Tu zbierają się mieszkańcy wsi, by poplotkować, spędzić wspólnie wolny czas i napić się.
Tego dnia przedsiębiorca pogrzebowy przywozi trzy puste trumny, których nie udało mu się sprzedać. Lokalny wieszcz (uwspółcześniony Guślarz) przepowiada, że w niedługim czasie ktoś umrze, gdyż trumna, jak sugeruje sam tytuł utworu, nie lubi, a wręcz nie powinna stać pusta. Jego przepowiednie sprawdzają się. Jeszcze tego samego popołudnia jeden z bohaterów zostaje brutalnie zamordowany. "Dochodzenie" przeprowadzone przez miejscowych ujawnia, że każdy miał jakąś urazę do ofiary, powód, a co gorsza i okazję, żeby zabić. Nikt nie ma stuprocentowego alibi. Ci najbardziej podejrzani są przez resztę chronieni, bo nawet jeśli to zrobili, to przecież są swoi, a zabity był człowiekiem, który zasłużył sobie na śmierć...
Pomysł dramaturgiczny zastosowany przez autora nawiązuje w sposób twórczy do kanonu gatunku reprezentowanego przez takie kryminały jak np. Pułapka na myszy czy Morderstwo w Orient Expressie. Sztuka iskrzy błyskotliwymi dialogami i trzyma w napięciu. Relacje między bohaterami, ciągłe kłótnie i wzajemne oskarżenia do złudzenia przypominają wiadomości z pierwszych stron gazet. Opisana w dramacie społeczność przypomina sytuację, w której żyjemy dzisiaj. Autor skłania potencjalnych widzów do refleksji, czy postawy bohaterów, ich mentalne trwanie w przeszłości, ograniczenie w schematach myślowych i niechęć do rozwoju stworzą jakiekolwiek możliwości korzystnych dla kraju zmian.
Tekst można dostosować do lokalnych warunków. Autor jest gotowy współpracować.
oprac. adit
Prapremierę sztuki planuje Teatr Dramatyczny im. J. Piłsudskiego w Białymstoku 22.09.2007.