Wszystko zaczęło się od spisku dwójki starszych sąsiadów, Heleny i Witka. Witek pomaga zdobyć koleżance (i wybrance!) fałszywe orzeczenie o inwalidztwie, według którego Helena straciła wzrok. Dzięki temu sprytna seniorka może pobierać rentę dla niewidomych, choć teraz dręczą ją wyrzuty sumienia. W dodatku musi fingować swoją niepełnosprawność przed tzw. „patrolem osiedlowym” – zawistnymi znajomymi z klatki. Na domiar złego Witek coraz natrętniej ponawia swoje zaloty…
Helenę odwiedzają jej dorosłe dzieci – Antek i Barbara, przed którymi również odgrywa rolę osoby niewidomej. Coraz trudniej zachować spokój – choćby dlatego, że Antek decyduje się na karierę celebryty w talent show, występując w kobiecym przebraniu. Sytuację dodatkowo komplikuje pojawienie się ślamazarnego, nieco dziwacznego Dionizego z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, który tropi ślady oszustwa…
Wychodzi na jaw, że każdy z bohaterów ma coś za uszami – sekrety i kłamstewka, dzięki którym budują swoje lepsze „ja”. Największym oszustwem okazuje się mit nieobecnego ojca, którego portret góruje nad wszystkimi zebranymi (monidło okazuje się być znalezionym na pchlim targu obrazem radzieckiego kosmonauty…). Antek i Barbara odkrywają, że są tylko przyrodnim rodzeństwem, a młoda Helena nigdy nie miała stałego partnera.
Mrożona papuga to nie tylko komedia z wartkimi dialogami w żywym przekładzie Marty Klubowicz. To również przestroga przed przywiązaniem do dawnego stanu rzeczy, tu symbolizowane przez zamrożone ciało tytułowego ukochanego ptaka. Ze sztuki płynie lekcja – życie jest łodzią, w której żagle należy łapać wiatr. Należy dać się ponieść losowi. W tym również i późnej miłości…