W trakcie sesji psychoanalitycznej Redaktorowi objawia się jego zmarły Brat, demoniczny doppelganger, uosobienie wyrzutów sumienia związanych z historiąprzemilczaną z czasów Polski Ludowej. Pojawienie się widma Brata odkrywa kolejne warstwy dramatu, którego centrum jest postać Chłopa z Kamieniem.
Chłop, były działacz zdelegalizowanej "Solidarności Chłopskiej", nie zastosował się do państwowego nakazu obsiania ziemi jęczmieniem, tłumacząc się koniecznością zostawienia pola odłogiem. Władza tylko szukała pretekstu do osądzenia Chłopa, który organizował związek zawodowy w dobie rosnącego poparcia dla "Solidarności". W efekcie trafia on na sześć lat do więzienia, co pociągnęło za sobą upadek całej jego rodziny. Chłop stara się o uniewinnienie, jednak bez skutku − zrozpaczony, zamierza się kamieniem na "pewnego generała"... Redaktor pomagał wyciszyć sprawę pomimo obietnicy złożonej ofierze.
Przeszłość w dziwny sposób splata się z teraźniejszością. Syn Redaktora, europoseł, zatrudniał asystentkę, którą zwolnił z pracy tuż po tym, jak dowiedział się, że zaszła z nim w ciążę. Kobieta usiłowała popełnić samobójstwo, w wyniku czego straciła władzę w nogach. Redaktor i Syn Redaktora w trakcie quasi-wizyjnej sceny rozgrywającej się w trakcie sesji u Psychoanalityka spotykają Syna oraz Wnuczkę Chłopa z Kamieniem. Kamień okazuje się symbolem pokoleniowego dziedziczenia krzywdy, której nie da się wyrugować z pamięci − a także, dla innych bohaterów, nieznośnym balastem sumienia.
Redaktor zawiera układ ze skorumpowaną Sędziną, która, przekupiona znacznymi dobrami, pomaga przywrócić dobre imię Chłopa, z kolei Syn Redaktora rozstaje się ze swoją obecną kochanką i bierze ślub z Wnuczką Chłopa. Próba zmazania winy jest jednak niezborna. Syn i ojciec dążą do sprawiedliwości drogą na skróty, brakuje w nich skruchy. Próbują oczyścić sumienia jedynie dla własnej wygody, wszak jeden z nich para się polityką, a drugi jest znaną postacią ze świata mediów i "iwentów" − co zresztą bardzo zbliża go do politycznych klik. Wewnętrzny kamień wciąż rośnie, staje się coraz cięższy...
"Pisząc kamień chciałem spojrzeć na zło od strony tak zwanych zwykłych ludzi. Bohaterem uczyniłem Chłopa, który przez całe życie dopomina się sprawiedliwości. I jej nie znajduje. A może znajdą ją jego dzieci? Chciałbym, naprawdę chciałbym, żeby tak się stało. Pierwowzorem Chłopa jest mężczyzna, który uderzył kamieniem pewnego generała".
− Jarosław Jakubowski, Posłowie do antologii Generał i inne dramaty polityczne, ADiT, 2014