Pisarz, aktor, reżyser. Jest autorem kilku tomów prozy (m.in.: Być Bogiem, Maligna, Powiedz im, Świt o zmierzchu). w 2022 ukazał się tom jego prozy pod tytułem Zwierzenia, a na wydanie czeka kilka następnych książek. Pierwsza z nich to Pokoje, rodzaj autobiografii, zapis trudnych lat, pierwszej polowy jego życia. Napisał także ponad dwadzieścia dramatów, wystawianych na scenach, publikowanych, tłumaczonych i nagradzanych, jak np. Stacja XII na, głośnym w swoim czasie, międzynarodowym konkursie dramaturgicznym w Rzymie, na którym otrzymał jedną z trzech nagród. Sześć z jego sztuk znalazła się w tomie pt. Wyzwolony i inne dramaty. Jest też autorem scenariuszy filmowych, z których trzy zostały wydane pod wspólnym tytułem Zło.
Stanisław Brejdygant jest także aktorem, reżyserem i pedagogiem. Debiutował przed ponad pół wiekiem rolą Hamleta. Grał też Ryszarda III, Księcia Myszkina, Raskolnikowa, Poncjusza Piłata, Stalina i dziesiątki innych ról w teatrach w kraju i za oceanem, także w spektaklach telewizyjnych, filmach (np. mocno zapamiętaną rolę Profesora Muzyki w Dziewczynach ze Lwowa, czy Księdza Teodora w Klerze) i słuchowiskach radiowych. Ostatnio bohatera monodramu Winny, w swym autorskim spektaklu na scenie Teatru Polonia w Warszawie. Wystawiał swoje własne dramaty, a także dzieła klasyków, najchętniej zaś adaptacje powieści autora, którego zwie swym arcymistrzem – Dostojewskiego. Reżyserował także opery, słuchowiska radiowe, spektakle telewizyjne, widowiska plenerowe i filmy. Ma wychowanków i uczniów: aktorów, reżyserów i pisarzy w kraju i w Ameryce (w USA i Kanadzie), gdzie nauczał aktorstwa, reżyserii, a także pisarstwa, na Creative Writing Courses, przez ponad dekadę, w znanych uczelniach (Cornell University, Washington University, Concordia University, National Theatre School of Canada). Przewodził parokrotnie swemu środowisku, działając w zarządach Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Związku Artystów Scen Polskich (ZASP) Ceni sobie tez członkostwo w polskim Pen Clubie.
A oto znaczący cytat z opinii znakomitego, zmarłego przed laty, krytyka, Konrada Eberhardta:
Brejdygant uparcie tropi pewien wątek, pewien temat, w jakimś stopniu sformułowany pod wpływem lektur Dostojewskiego, a jednak w efekcie indywidualnych korektur – własny. Jest to temat człowieczeństwa zbuntowanego przeciw swemu ograniczeniu, małości, skończoności. Ów bunt manifestuje się poprzez postawy krańcowe: ofiarę, dążenie do doskonałości moralnej; a także: zbrodnię, zdradę, bezmiar nikczemności."