Bohaterem sztuki jest Bernhardi, kierownik prywatnej kliniki Elisabethinum, profesor żydowskiego pochodzenia, który z powodów czysto medycznych nie dopuszcza do umierającej, znajdującej się w stanie euforii i zupełnie nieświadomej bliskiego końca pacjentki, księdza z ostatnim namaszczeniem. Lekarz chce oszczędzić chorej dodatkowego wstrząsu wywołanego lękiem przed śmiercią. Błahy konflikt między księdzem a profesorem szybko eskaluje do rozmiarów wojny ideologicznej, stając się pożywką dla mediów. Zaistniałą okazję wykorzystują tchórzliwi i wyrachowani, a nierzadko po prostu agresywnie złośliwi koledzy po fachu, walczący o wpływy i przywileje, kupczący stanowiskami, poddając profesora ostracyzmowi. Spór szybko zyskuje też wymiar polityczny, kiedy to w sprawę zamieszany zostaje Flint, przyjaciel profesora z lat młodzieńczych, oportunistyczny minister wyznań religijnych i oświecenia publicznego, który zmuszony jest do złożenia wyjaśnień przed parlamentem. Konflikt swoje apogeum osiąga na sali rozpraw, gdzie za sprawą fałszywych zeznań bogobojnej pielęgniarki i obciążających zeznań duchownego Kościoła katolickiego bohater słyszy wyrok skazujący go na dwa miesiące więzienia. Po odbyciu kary zrezygnowany profesor ponownie podejmuje pracę w charakterze lekarza. Bierność żydowskiego intelektualisty, owego antyheroicznego bohatera o cechach Don Kichota, nieprzejawiającego jakichkolwiek ambicji politycznych, pozwala porównać go z bohaterem dramatu Plac Bohaterów Thomasa Bernharda.

Sztuka Arthura Schnitzlera ukazała się w dwutomowym wydaniu Dramatów wybranych nakładem ADiT, czerwiec 2014.