Sędzia Lamka to nieszczególnie czymkolwiek wyróżniający się mężczyzna w średnim wieku, do szaleństwa zakochany w Lalalali (kelnerce i wokalistce, marzącej o wielkiej karierze), którą odwiedza co sobotę wieczór o ósmej. Pewnego razu wraz ze swoim małomównym i nieco wycofanym przyjacielem Pszoniakiem postanawia zrobić jej niespodziankę i zaskoczyć ją swoją uprzednio nie umówioną wizytą. Jak się jednak okazuje od razu po podejściu pod dom Lalalali, opowieści Lamki o ich wielkiej miłości były, delikatnie mówiąc, podkoloryzowane. Kobieta nie dość, że go na początku w ogóle nie rozpoznaje, to po jego przedstawieniu się zdecydowanie nie jest mile zaskoczona. Co więcej, kiedy Lamce i Pszoniakowi udaje się w końcu wejść do jej mieszkania, w jej szafie natykają się na niejakiego Barbaspasquę, ponoć francuskiego pedikiurzystę, który jest jednym z wielu tajemniczych, zagranicznych towarzyszy Lalalali.
Wzrusz moje serce to gorzka komedia o ludziach, którzy przez całe życie karmią się złudzeniami oraz kłamstwami. Sędzia Lamka za nic nie chce dostrzec prawdy o swoim wyimaginowanym związku, a Lalalala nie chce przyznać się do tego, że żadna z niej artystka estrady. Swoistym kontrapunktem i przeciwieństwem ich relacji Hanoch Levin uczynił zahukanego Pszoniaka i jego przesiadującą w domu żonę Jako-taką. Małżeństwo z zewnątrz nie wygląda na atrakcyjne, a sam Pszoniak w pewnym momencie próbuje się z niego wydostać, jednak ostatecznie wraca zarówno do domu, jak i do swojej Jako-takiej. Być może, w przeciwieństwie do Lamki (z którego w rzeczywistości nawet żaden prawdziwy sędzia), dostrzega niewygodną i niezbyt atrakcyjną prawdę o sobie samym i o innych.
Hanoch Levin w mistrzowski sposób łączy teatralne konwencje. Na ich styku tworzy jednocześnie głęboko egzystencjalną, jak i tragiczno-komiczną opowieść o iluzjach, które pozwalają ludziom żyć.
- Sztuka ukazała się drukiem w wyborze Udręka życia i inne dramaty rodzinne, ADiT, Warszawa 2015