Gieselmann, David

Hans-Peter Grothe, porządny i raczej nudnawy pracownik firmy logistycznej, otrzymuje zadanie specjalne: ma znaleźć zagubiony kontener. Problem tkwi jednak w tym, że nikt nie chce mu powiedzieć ani tego, gdzie może się on znajdować, ani tego, jaka jest właściwie jego zawartość. W trakcie poszukiwań w Paryżu Grothe spotyka celebrytkę i gwiazdkę rozbieranych sesji Lynn, co zapoczątkowuje serię dziwnych zdarzeń rodem z farsy szpiegowskiej. Najwyraźniej grożą mu nieznajomi, a inni myślą, że to on jest dla nich zagrożeniem. Kontener okazuje się być pożądany przez coraz liczniejsze grono, na które składają się: konkurujące ze sobą światowe koncerny, Kościół katolicki, rząd szwajcarski, a w końcu światowa opinia publiczna. Grothe ma wrażenie, że wszyscy biorą go za kogoś, kim nie jest, przypisują nieograniczone wręcz możliwości, z licencją na zabijanie włącznie, i uważają za szarą eminencję światowej gospodarki. W tej sytuacji decyduje się założyć firmę giełdową zajmującą się poszukiwaniem kontenera i promuje jej działalność przy pomocy Lynn, wprawdzie uzależnionej od leków i żyjącej w swoim świecie, ale na co dzień miłej osóbki. Cena akcji firmy rośnie do niebotycznych poziomów, a ludzie na całym świecie domagają się informacji o tym, gdzie znajduje się najsłynniejszy na naszej planecie kontener.

David Gieselmann w mistrzowski i niezwykle inteligentny sposób pokazuje mechanizm działania współczesnego kapitalizmu, w którym można wykreować każdą potrzebę i sprzedać wszystko, co tylko zostanie nazwane. Pokazuje też sposoby tworzenia celebrytów, walki o popularność i niezliczonych dróg zarabiania pieniędzy na własnej sławie. To niezwykle ostra i niezmiennie zabawna diagnoza tego, czym żyją i o czym marzą ludzie w dzisiejszym świecie Zachodu.

Prapremiera światowa Paryskiego kontenera odbyła się 19 grudnia 2014 w Schauspiel Frankfurt (reż. Christian Brey).

Dla ADiT Jacek Kaduczak

"DR ASENDORF:

Coś pani powiem. Są takie problemy, które rozwiązuje się metodą klinową, wystarczy powiedzieć sobie: nie mam żadnego problemu. Wróci pani grzecznie do domu i zrobi sobie espresso. Jak już go pani wypije, zajrzy pani głęboko do filiżanki i wypowie na głos: w czym problem, Gerlindo Bertrand?"

Totalnie absurdalna, choć wysoce prawdopodobna komedia, wręcz farsa, gdyby nie wyostrzone poczucie humoru Davida Gieselmanna. Każda postać w tej sztuce ma swój odrębny charakter i pozostaje w pamięci.

Podczas wigilii zakładowej szef firmy Robert Bertrand wtajemnicza jednego z pracowników w swój plan: niebawem zniknie bez śladu, bowiem zawsze o tym marzył. Ów pracownik to Holger Voss i to on ma przejąć firmę po Bertrandzie. Wszyscy, łącznie z nim samym, uważają to za absurd. Holger Voss od jakiegoś czasu jest znerwicowany z powodu mobbingu doświadczanego ze strony kolegów, zwłaszcza koleżanki, Heidrun Reichert. Nikt mu jednak nie wierzy. Czego Holger nie wie, to że Heidrun jest opłacana przez syna Roberta Bertranda, Helmara, żeby systematycznie sabotował pracę Holgera. Jego paranoja jest więc jak najbardziej uzasadniona i mógłby oszczędzić sobie wydatków na wizyty u psychiatry, dr. Asendorfa, który przecież i tak ciągle nie pamięta, kim jest jego pacjent, myli imiona i nazwiska, a nawet historie choroby. Poza tym sypia z żoną Holgera, a na dodatek z Heidrun, tą od mobbingu. Ratują go jedynie niespodziewanie trafne spostrzeżenia i zdumiewająco skuteczne, choć co do tego nie ma pewności, metody. Kiedy pewnego dnia Robert naprawdę znika, chaos zdaje się już nie do opanowania: Holger sprawdzając papiery natrafia na nieścisłości, terapie Asendorfa czynią z ludzi dziwaków, i nagle zjawia się François, zaginiony brat przyrodni Roberta, łudząco do niego podobny, który twierdzi, że od lat wspólnie z bratem hoduje gołębie i jest jego prawowitym spadkobiercą. Zaskakująca końcówka to zagęszczenie pomyłek i kłamstw ze szczyptą komedii dell arte.

Prapremiera niemiecka:

2009, Schaubühne am Lehniner Platz, Berlin (reż. Marius von Mayenburg)

Prapremiery na świecie:

Szwecja, Akademia Teatralna w Luleå, 2010, reż. Sara Giese; Teatr Miejski Helsingborg, 2011, reż. Alexander Öberg

Islandia, Stadttheater Reykjavik, 2010, reż. Kristín Eysteinsdóttir

Słowenia, Mestno gledalisce, Ljubljana, 2010, reż. Tijana Zinajic

Australia, Griffin Theatre, Sydney, 2010, reż. Sarah Giles

Dania, Odense Teater, 2011, reż Klaus Hoffmeyer

Czeczy, Ha Divadlo, Brno, 2011, reż Marián Amsler