Merlin /wiwiana/ artur/ galahad/ mordred/ lancelot/milczący rycerz/ rycerz pomocnik/ zawalidroga/ginewra/ morgana/ arwena/argante/ dziewica do ratowania/ biały i czarny rycerz/
Mityczni bohaterowie anglii mieszkają w umyśle czarodzieja. Śnią się w jego śnie; powstają i znikają dzięki niemu. Czasem mają wymiar i wagę realnych istot ludzkich, innym razem są jedynie bawiącymi się "w życie" dziećmi. Wyczarowany przez merlina teatr cieni pokazuje życie, śmierć, wojnę, miłość, walkę o władzę, zdradę i kataklizm jako ukąszenie uprzykrzonej muchy. Tak wyglądają one z bezczasowej perspektywy, którą posługuje się czarodziej.
Na prośbę znudzonej adeptki magii - wiwiany - merlin decyduje się przebudzić kamiennych bohaterów przeszłości - tych, którzy przed wiekami starali się znaleźć to, co w życiu najważniejsze. Z punktu widzenia wiwiany czarodziej jest niezbyt sprawnym reżyserem wskrzeszonych postaci. Pokazuje "historię w pigułce": dziecinnego króla artura, przebiegłego mordreda, ginewrę i jej romans z sir lancelotem, morganę, arwenę - śmieszkę i argante - płaczkę, oraz dziewicę do ratowania. Są też inne archetypowe postacie - np. Zawalidroga, pomocnik, milczący rycerz, rycerze biały i czarny. Wiwiana nie rozumie, czemu merlin nie korzysta w pełni ze swojej mocy, lecz on uważa, że największym szczęściem jest korzystanie z ludzkich ograniczeń. Nie ma innej drogi. Przekleństwem merlina jest jego bezradna wszechwiedza. Czarodziej nie może odwrócić złego losu, tak jak nie może cofnąć biegu rzeki. Nie zrobi niczego wbrew żywiołom: są jego sprzymierzeńcami zgodnie z celtycką tradycją. Chodzący po matce ziemi bohaterowie muszą ją przeprosić za zamieszanie, jakiego byli sprawcami. Gdy wątki wikłają się coraz bardziej, hardzi rycerze i dumne damy buntują się przeciwko swemu stwórcy i chcą go zgładzić. Wówczas wiwiana osłania merlina własnym ciałem. Pojawia się galahad, rycerz o czystym sercu, wymachujący białą kartką papieru. W galerii postaci reprezentuje on przyszłość. Teraz, gdy prezentacja została dokonana, wiwiana może już uśpić merlina. Teatr cieni nieruchomieje.
Czy warto było budzić bohaterów arturiańskiej legendy, po to żeby przerwać nudę, oceni publiczność, kiedy teatr zdecyduje się zaufać wizji autorki.
Zachęcamy do lektury tekstu.