język polskijęzyk angielski

Co nowego

Tworząc postać Clary S., Elfriede Jelinek za bohaterkę obiera sobie kobietę, która w swojej epoce osiągnęła pozycję najwyższą z możliwych. Składano jej hołdy jako interpretatorce kompozycji muzycznych stworzonych przez mężczyzn, tymczasem, tak samo jak jej córka, czuła się skrępowana rolą matki, małżonki, "żony artysty".

Do mitu o Orfeuszu i Eurydyce najczęściej podchodzono od strony Orfeusza, opisywano historię wielkiej miłości i zejścia w krainę cieni z jego punktu widzenia. Elfriede Jelinek dopuszcza do głosu samą Eurydykę – i nieprzypadkowo jej mówienie zaczyna się w momencie zamilknięcia.

Farsa

„Nana's Naughty Knickers to inteligentna komedia młodej dramatopisarki Katy DiSavino. Dialog jest lapidarny, dosadny i dowcipny, a tempo szybkie. Podwójne życie starszych obywateli rozśmieszy cię do łez."

Lancaster Journal

Gatunek: komedia ; Czas: współczesność ; Miejsce: dom Bosków

"- A ty, kochany Bosku... jesteś jak pusty pancerzyk na kupie obranych ze skorupki krabów, gdzieś tam, przed tym biurkiem, na obrzeżach wielkiej biesiady." "- Kto bierze udział w wyścigu szczurów – musi się z tym liczyć, że straci nogę i zajmie ostatnie miejsce."

Osoby: SIMON, DAVE, STEPHEN, JEFF, DAVINA, WOOD, BETH

Akcja obejmuje 4 dni

Zaskakująca w swej oryginalności parafraza antycznej komedii Plauta Amfitrion.

Schumacher, Zidane, Olivier Kahn, media, tożsamość, piłka nożna kobiet, sportowcy, płeć, kreacja, puchar, zwycięstwo, brak zwycięstwa – to zewnętrzna warstwa tekstu, błyskotliwa i dowcipna, iskrząca się od karkołomnych gier słownych. Pod spodem jest próżnia, śmierć albo wakuum: ruch, o którym mowa na początku, przeciwstawiony wiecznemu bezruchowi. Świat na powierzchni jest tak kolorowy i hałaśliwy, że trudno dostrzec nicość w głębi, na której został zmontowany.

Nikolaj Kolada, złote dziecko rosyjskiego dramatu. Twórca doskonałych sztuk, które nie tylko dają aktorom materiał do stworzenia głęboko poruszających i bogatych w emocje kreacji, ale które przede wszystkim z wielką szczerością, autentyzmem i siłą oddają prawdę o naturze ludzkiej w jej uniwersalnym wymiarze.

Chefec, w odróżnieniu od innych bohaterów levinowskich, nie żyje sam. Nie znaczy to jednak, że jest szczęśliwy. Jego krewni - Klemensea i Tejgalach - dla poprawy samopoczucia poniżają i dręczą swojego lokatora. Choć wydaje im się, że są wolni i szczęśliwi, rządzi nimi ich córka Fogra - wspaniała młoda kobieta sukcesu, do której wzdycha Chefec. Jest to jednak miłość bez wzajemności, bo z Fogrą zaręczył się chłopak o imieniu Warszawiak - bezmyślny i całkowicie zależny od narzeczonej.

Osoby: Margareta - w starszym wieku; Ragnar - w starszym wieku; Erika - przyjaciółka Margaret, w średnim wieku; Angela - w starszym wieku; Håkan - reżyser, w średnim wieku, Eva, Lisa i Gunnel - w średnim wieku; Pastor (jest kobietą); Pierwsza i Druga Dziewczyna - ok. 23 lat.

Muzyka: Joachim Gust
sztuka z piosenkami dla dzieci i nie tylko! 

"Jeżeli błaźni są w łasce, znaczy, że możni są w biedzie!" 

Sztuka wystawiona kilkakrotnie w Niemczech. Grana z powodzeniem przed południem i wieczorem, w sali teatralnej i w plenerze. Dla dzieci i rodziców.

Gatunek: tragikomedia

Czy współczesność jest choć trochę romantyczna? Czy nie potrafimy już przeżywać uczuć bezpośrednio, a jedynie - poprzez komórkę? Pomimo użytych rekwizytów farsa E. Vilar przekona nas, że nawet dzisiaj ludzie zdolni są do najbardziej gwałtownych wyczynów. Podczas przedstawienia opery Bizeta po teatrze i okalającym go parku krążą trzy Carmencity: jedna zimna i skomputeryzowana, druga - temperamentna i chaotyczna, trzecia - leciwa, ale jeszcze "w pretensjach" i z apetytem na młodego kochanka.

Na motywach komedii Carlo Goldoniego pod tym samym tytułem

Czas:  rok 1960, późne lato

Miejsce: campiello – niewielki plac w Mestre na przedmieściu Wenecji; na obrzeżach campiello stoją niszczejące nowe domy; to dzielnica biedoty