Schnitzler powraca tu do tematyki związanej z profesją pisarską i pułapkach, w jakie można wpaść w pogoni za sukcesem . W 1978 po tekst sięgnął Igor Przegrodzki, by wyreżyserować ją w Teatrze Telewizji. Sztuka doczeka się trzech ekranizacji filmowych, powstałych w odstępach pięcioletnich, poczynając od roku 1965, kiedy na ekran przeniósł ją reżyser Arthur Maria Rabenalt (1905–1993), kolejne wyreżyserowali Ernst Wolfram Marboe (1938–2012) i Wolfgang Glück (ur. 1929).
Bohaterka utworu, Małgorzata, kobieta po przejściach z ambicjami pisarskimi, wyciągnięta ze świata bohemy monachijskiej postawiona zostaje przed wyborem między kontynuacją kariery literackiej a dającym poczucie bezpieczeństwa i wysoką pozycję społeczną małżeństwem. Odczuwszy już na własnej skórze zagrożenia związane z twórczością, decyduje się na ślub z baronem Klemensem. Podjęcie decyzji przychodzi jej tym łatwiej, że przyszły mąż zapobiega upublicznieniu życia intymnego niedoszłej pisarki. Schnitzler zdaje się krytykować środowisko literackie, które skądinąd przypomina dzisiejszych celebrytów, bez zahamowań sprzedających wszystko i wszystkich dla osiągnięcia rozgłosu i sukcesu.
Sztuka Arthura Schnitzlera ukazała się w dwutomowym wydaniu Dramatów wybranych nakładem ADiT, czerwiec 2014.
