język polskijęzyk angielski

Miasto

Tytuł oryginalny
The City
Tłumacz
Rozhin, Klaudyna
Gatunek sztuki
Dramat
Obsada kobiet
Obsada mężczyzn
Szczegóły obsady
+ dziewczynka – w wieku około 9, 10 lat
Prapremiera
24 kwietnia 2008 roku, The Royal Court Theatre, Londyn

W warstwie fabularnej tekst jest sprawnie opowiedzianą historią kryzysu małżeństwa, którego tłem jest inny mężczyzna i inna kobieta, oraz kłopoty z pracą zawodową: jej nadmiar lub jej brak. Małżeństwo Claire i Chrisa mieszka w mieście, jest parą posiadającą dzieci, otoczoną przez sąsiadów, jeżdżącą pociągami i włączoną w systemy związków i zależności wynikających z wykonywanej pracy. Opowieść jest zawarta w pięciu rozrzuconych w czasie scenach, połączonych uniwersalnym miejscem: pustą sceną zapełnianą pojedynczymi sprzętami sugerującymi mieszkanie. Sama intryga jest jednak jedynie strukturą podtrzymującą właściwą tkankę sztuki, na którą składa się bardzo wiele szczegółów: przedmiotów, strojów, sytuacji, osób, rządzących się własną, złożoną dynamiką: rymów, powtórzeń i skojarzeń. Ich nagromadzenie i wzajemne powiązanie wytwarza wrażenie powstawania nieustannych zbiegów okoliczności, wywołując sugestię istnienia innej, nieznanej, nieracjonalnej sieci prawidłowości. Tej dynamice towarzyszą jako stałe tło ludzie. Crimp buduje konsekwentny obraz ich sąsiedztwa, współmieszkania, współżycia. Nieuchronnym skutkiem zderzenia tych dwóch stref jest powstanie wrażenia obcości skomplikowanego i posiadającego własną logikę środowiska, w którym egzystują: tytułowego miasta. Wrażenie to wzmaga poczucie osaczenia i zagrożenia, smutku i klęski. Michael Billington pisze w The Guardian, w recenzji z prapremiery sztuki „współczesne miejskie życie jest naznaczone rozpaczą, jest przerażającym continuum wspólnego nieszczęścia.”.

Opowiadanie historii przez Crimpa cechuje dystans i ironia, autor wydaje się układać dla nas szaradę, zaprasza do gry w skojarzenia i rymy. Sztuczność odkłada się w języku, lapidarnym, beznamiętnym, w banalności obyczajów, natręctwie nieustająco towarzyszącego czytelnikowi wrażenia déjà vu. Mamy tutaj do czynienia ze swoistą techniką pisania (które notabene jest jednym z upartych motywów sztuki), odzwierciedlającą, naśladującą pułapkę, jaką jest świat – miasto, odtwarzającą jego labiryntową naturę, która otacza bohaterów, więzi i podstępnie kształtuje, stając się wyłączną treścią ich życia. Końcowa figura stylistyczna wzięta z pamiętnika cytowanego przez bohatera sztuki, przedstawiająca wyobraźnię, wnętrze jego autora (autorki) jako przepastne miasto, w istocie stawia znak równości między tymi przestrzeniami, przyzwala na ich dowolną wymianę w obustronnie dozwolonym i niekontrolowanym akcie identyfikacji: człowieka i miasta. Pytanie o tożsamość, o niepowtarzalność osoby ludzkiej, o jej suwerenną intymność okazuje się nie na miejscu.

Formularz zamówienia sztuki

Zamawiana sztuka: Miasto