Opowieść o pękającym świecie – na zewnątrz człowieka, wewnątrz człowieka i między ludźmi. Do polarnika Di, pracującego na jedynej ukraińskiej stacji polarnej, przyjeżdża narzeczona – również Di. Ciągnie po śniegu swą suknię ślubną w nadziei, że tym razem uda im się pobrać. Ucieczka na koniec świata nie oznacza jednak ucieczki od problemów, a mróz niczego nie konserwuje.
Bohaterowie doświadczają wykorzenienia – opuścili swoje rodziny, decydując się na zamieszkanie w sferze możliwe jak najbardziej neutralnej. Narracja prowadzona jest z punktu widzenia Di-mężczyzny. Polarnik chroni swoją partnerkę przed informacjami mogącymi naruszyć namiastkę harmonii, którą usiłują osiągnąć – na przykład przed wiadomością o toczącej się wojnie rosyjsko-ukraińskiej oraz przed faktem, że posiada on już żonę i dziecko. Ale od prawdy nie ma ucieczki. Kobieta domyśla się, że sielankowy obraz świata jest tylko mirażem. Krajobraz Antarktydy przestaje jawić się jako czysty i dziewiczy; to świat prawie martwy. W tej obcej przestrzeni Di oraz Di, postaci stworzone z inspiracji filmem Gerry Gusa Van Santa, pozostaną na siebie skazane aż do samego końca.
Sztuka została opublikowana w antologii Współczesna dramaturgia ukraińska. Od A do Ja (wyd. ADiT, Warszawa 2018).