Farsa kryminalna o nieudanym "skoku w wielki świat", jaki zaplanował skromny urzędnik po przywłaszczeniu sobie pewnej wypchanej pieniędzmi teczki. Jego zamiar udaremnia przedłużająca się wizyta sierżantów Daveporta i Slatera, którzy odwiedzają jego dom w zupełnie innej sprawie. Geniusz angielskich policjantów przejawia się w tym, że znaleźli się w odpowiednim miejscu o odpowiedniej porze. Bohater grubego przekrętu: Henry Perkins, jego żona Jean, oraz wtajemniczona para Johnsonów zostają uwięzieni w salonie w towarzystwie dwóch upierdliwych służbistów. Długa jest droga do "kochanych pieniążków".
Treść: Henry Perkins na chybił - trafił zamawia przez telefon bilety lotnicze za granicę, karze żonie pakować się i uciekać razem z nim, zanim zjawią się zaproszeni na jego urodziny goście. Pokazuje Jean teczkę, którą zamienił niechcący w pociągu: zawiera ona 735 tys. funtów. Henry nie zamierza rezygnować z takiego prezentu. W drzwiach staje sierżant Davenport z wydziału śledczego na Fulham. Jednocześnie zjawia się Bill z radio taxi, zamówiony przez Henrego na lotnisko. Jean prosi, aby zaczekał na jej "siostrę, która wraca do Australii" na rogu ulicy. Spakowany Henry schodzi na dół i zgadza się poświęcić sierżantowi pięć minut w kuchni. Jean zwierza się gościom: Betty i Vikowi Johnsonom, że mąż ukradł 735 tys. funtów. Tymczasem sierżant oskarża Henrego o czyny nierządne i zaczepianie mężczyzn w pubie. Urzędnik okupował tamtejszą toaletę celem przeliczenia znalezionych pieniędzy. Wywiązuje się awantura z Billem (Vic zderzył się z jego taksówką), podczas której wchodzi sierżant Slater z wydziału śledczego w Putney. Przypuszcza, że "pan Perkins nie żyje". Znaleziono go z dwiema kulami w głowie, żona musi go zidentyfikować. Nieszczęśnik miał przy sobie swoją... teczkę. Slater powiadamia Henrego o śmierci "brata". Henry i Jean fabrykują na poczekaniu cały oddział australijskich krewnych. Vicowi udało się naprawić zderzak w taksówce Billa: można jechać na lotnisko, lecz oto dzwoni telefon i ktoś domaga się zwrotu "tuczki". Zachodzi obawa, że to może być sam "Pan Nieprzyjemny". Kobiety upijają się ze stresu. Daveport zawraca, aby powiadomić, że taksówkarz odjechał. Henry i Vic chowają się pod koc, sądząc, że przyszedł "Pan Nieprzyjemny". Potwierdza to podejrzenia Daveporta: Henry Perkins ma jednak skłonność do mężczyzn. Slater czeka na herbatę, postawiwszy uprzednio swoją teczkę koło stołu. Dołącza do niego uprzejmy Daveport, który zawrócił po raz trzeci: znalazł na dworze spakowaną walizkę Henrego i przyszedł ją odnieść. Policjanci wychodzą na zewnątrz. Slater bierze teczkę Henrego zamiast swojej. Zjawia się Bill i przeprasza za swe "nieprofesjonalne zachowanie". Gdy Slater i oddelegowany w zastępstwie pijanej Jean Vic odjeżdżają, Henry spostrzega brak swojej teczki. Samochód zawraca, gdyż kot pani Perkins został potrącony. Henry zaczyna siłować się z niczego nie rozumiejącym Slaterem. Sierżant ma dość ociągającej się z identyfikacją zwłok rodzinki: wyrywa Henremu teczkę i wychodzi. Nie odjeżdża jednak daleko, gdyż potrąca Pieszego. Nowa sprawa i śledztwo. Wyjazd znowu zostaje wstrzymany. Daveport zgłasza swój akces do barcelońskiej wyprawy: domyślił się, że teczka zawiera jakiś cenny, kradziony "towar". Pieszy - "Pan Nieprzyjemny" nokautuje Slatera i wdziera się do domu. Oprócz słowa "tuczka" mówi wyłącznie w języku holenderskim. Zaczyna strzelać, lecz rozjuszone kobiety obezwładniają go. Henry nie wytrzymuje nerwowo i - gdy sukces jest już bliski - wyznaje wszystko Slaterowi. Po otwarciu teczki okazuje się jednak, że w środku jest kokaina "Pana Nieprzyjemnego". Slater gratuluje Perkinsowi obywatelskiej postawy i obiecuje nagrodę. Po jego wyjściu przytomny kierowca Bill chwali się, że zdążył przełożyć pieniądze do walizki. Teraz dopiero można dzielić łup! Cała nadzieja w londyńskich kierowcach.