Sztuka Inki Dowlasz w ciekawy i nowy sposób przedstawia zjawisko przemocy i agresji w szkole. Miłosz, młody chłopak, pada ofiarą agresji swojego ojca. Prawie codziennie bity, zaczyna tę metodę rozwiązywania problemów przenosić w mury szkoły. Zastrasza swych kolegów, którzy ulegają jego sile i nie potrafią mu się przeciwstawić. Pobity przez niego Tadeusz trafia do szpitala. Okazuje się, że do końca życia będzie sparaliżowany. Dla jego ojca i kolegów to szok. Nikt jednak nie chce wydać sprawcy pobicia. Miłosz, pod wpływem wyrzutów sumienia, odwiedza w szpitalu Tadeusza. Podczas wizyty spotyka rehabilitanta Eda, który zauważa, że chłopak znajduje się w błędnym kole przemocy, a jedynym środkiem wyrazu emocji stało się zastraszanie kolegów. Ed wręcza Miłoszowi rękawice bokserskie i worek, żeby boksując mógł rozładowywać gniew. Angażuje też chłopaka w rehabilitację Tadeusza. Dzięki Miłoszowi Tadeusz zostaje poddany nowej metodzie rehabilitacji na basenie. Następuje radykalna poprawa, Tadeusz zaczyna chodzić. Dla Miłosza to cud, który również na niego ma pozytywny wpływ. Wszyscy bohaterowie sztuki pod wpływem przeżytych zdarzeń stają się dojrzalsi, zaczynają inaczej patrzeć na świat i siebie.
Bici biją pokazuje, w jaki sposób rodzi się agresja. Nie wystarczy tylko karać za złe czyny, trzeba też dociekać, z jakiego powodu do nich dochodzi i skąd się one biorą. Czasami wystarczy odciąć źródło zła, żeby przemoc nie miała racji bytu. Nie jest złe, że odczuwamy złość czy nienawiść, zło zaczyna się wtedy, kiedy te uczucia przejmują kontrolę nad naszym życiem.
Sztuka miała swoją premierę w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie w 1998 roku i zainaugurowała Scenę Nurt.
Sztuki Inki Dowlasz Bici biją oraz Porcelanowa lala ukazały się w dwóch tomach pod wspólnym tytułem Etiudy o dorastaniu - Wydawnictwo Pedagogiczne, Kielce 2012 Polecamy artykuł prasowy o autorce i jej działalności.
