Psychologiczne studium cierpienia, portret trzech mężczyzn zmagających się z osobistym doświadczeniem tragedii i dokonujących poprzez nie weryfikacji własnych wartości, poglądów, moralności i wiary. W więziennej celi na terenie Libanu Amerykanin, Anglik i Irlandczyk przetrzymywani są w niewoli. Chociaż nigdy nie byli związani z polityką, padli ofiarą porwania, którego podłożem jest konflikt militarny. Frank McGuinness analizuje tutaj intelektualne i emocjonalne strategie przetrwania, które z jednej strony prowadzą do wydobycia językowych i kulturowych różnic między postaciami, a z drugiej służą uporaniu się z zaistniałą sytuacją. Język stwarza dla używających go postaci alternatywną rzeczywistość, w ramach której inscenizują zdarzenia na wzór normalnego życia.
Sztuka napisana w 1992 roku, wystawiona w Hapstead Theatre w Londynie, na West Endzie i Broadwayu.
Z recenzji:
"Przyglądanie się trzem mężczyznom przykutym do kaloryferów niewielu widzom może wydać się ciekawe. Jednak w sztuce Franka McGuinnessa obraz ten jest pochwałą niezłomności, którą człowiek potrafi zachować nawet w najcięższych warunkach. Pisarstwo McGuinnessa jest pełne werwy, wrażliwe i przenikliwe, pełne gniewu i miłości."
