Sztuka należy do trylogii Augusta Strindberga razem z dramatami Mistrz Olof i Gustaw Waza, poświęconych historii Szwecji i jej władców w latach 1523-1568, od momentu wstąpienia na tron króla Gustawa Wazy.
Król Eryk XIV chce pojąć za żonę Elżbietę I z dynastii Tudorów. Kiedy jego oferta zostaje odrzucona, zwraca uwagę na polską księżniczkę Katarzynę Jagiellonkę. Okazuje się jednak, że ta jest już związana z księciem Janem. Wykorzystuje to szara eminencja królewskiego dworu, Göran Persson, który uświadamia królowi błąd, jaki popełnił, pozwalając na małżeństwo Jana z Katarzyną Jagiellonką. Jan zostaje posądzony o złamanie prawa, zdradę stanu i skazany na karę śmierci. Göran nie zawaha się już przed niczym, byleby sięgnąć realnej władzy na dworze, i wkrótce staje na czele królewskiego trybunału. Eryk ułaskawia przyrodniego brata, ale buntują się przeciwko niemu pozostali królewscy bracia. Göran doradza Erykowi postawienie ich przed sądem oraz wzięcie ślubu z królewską konkubiną Karen – córką szeregowego żołnierza. To by oznaczało, że tron Gustawa odziedziczyłyby wnuki prostego wojaka. Książęta nie mogą do tego dopuścić, pragnąc koronę Szwecji dla siebie.
Równocześnie poznajemy losy Karin, nisko urodzonej konkubiny Eryka, z którą wprawdzie ma dwójką dzieci, ale nie jest jego pełnoprawną małżonką. Sprzeciwia się temu jej własna rodzina. Swój stosunek do Eryka Karin określa jako powinność, ponieważ w jej obecności król zachowuje się łagodniej i dostojniej. Eryk, choć kocha Karin i ich wspólne dzieci, w chwilach załamania nerwowego i napadów wściekłości zachowuje się nieobliczalnie, jak szaleniec. Zdradzony przez wszystkich król krwawo mści się na swoich wrogach. Kiedy Karin ucieka przed jego gniewem chcąc ochronić dzieci, skruszony Eryk postanawia naprawić wyrządzone zło i wziąć konkubinę za żonę.