Obsada: (sztuka została rozpisana na 4 aktorów, chociaż występuje w niej więcej postaci; część pierwsza: LEON - mąż Soni, SONIA - żona Leona
JANE - żona Pete'a, sąsiadka Nicka, PETE - mąż Jane, sąsiad Nicka, część druga: VALERIE - żona Johna, terapeutka Sarah, SARAH - pacjentka Valerie, była dziewczyna Neila, NICK - sąsiad Jane i Pete'a, NEIL - były chłopak Sarah, część trzecia: JOHN - mąż Valerie, LEON, SARAH, VALERIE
Miejsce akcji: obskurny pokój hotelowy, bar, mieszkanie Soni i Leona, mieszkanie
Jane i Pete'a, gabinet terapeutyczny Valerie, budka telefoniczna, pokój Neila, komisariat policji, mieszkanie Johna i Valerie
czas akcji: współcześnie
Część pierwsza:
Sonia i Leon, Jane i Pete to dwa szczęśliwe, kochające się małżeństwa w średnim wieku. Pewnego wieczora każde z czworga bohaterów postanawia zdradzić swojego partnera z kimś przypadkowo napotkanym w barze, bez żadnej szczególnej przyczyny. Sonia trafia na Pete'a a Jane na Leona. W nowej, nieznanej sytuacji wszyscy czworo czują się nieswojo i niezręcznie. Nie wiedzą jak się zachować, co robić. Opowiadają sobie nawzajem o swojej miłości, żonie, mężu, szczęśliwym małżeństwie. Sonia i Pete nie potrafią zdradzić swoich partnerów. Po powrocie do domu, zawstydzeni, przyznają się do próby zdrady. Wtedy uświadamiają sobie, że sami zostali zdradzeni. Sonia opuszcza Leona, Pete Jane.
Kilka dni po tych zdarzeniach, kiedy Leon zapija smutki w jakimś barze, spotyka Pete'a. W podobnych okolicznościach Sonia spotyka Jane. Nieznajomi zwierzają się sobie z doświadczenia zdrady i opuszczenia, opowiadają o własnych frustracjach, miłości, przebaczeniu. Stopniowo zdają sobie sprawę, że są częścią tej samej historii.
Sonia wraca wreszcie do Leona a Pete do Jane.
Podczas nieobecności Soni Leon zaczął uprawiać jogging. Kilka dni przed powrotem żony przydarzyła mu się niezwykła przygoda. Pewnego ranka biegł, jak zwykle, ulicą wzdłuż żywopłotu, kiedy wpadł na jakiegoś mężczyznę. Był wściekły, więc zaczął na niego wrzeszczeć. Wtedy mężczyzna skulił się jak zbity pies, odepchnął Leona i odszedł wzdłuż żywopłotu, popłakując. Leon dostrzegł, że mężczyzna ma na sobie najpiękniejsze na świecie brązowe buty. Kilka dni później Leon spotkał go na plaży. Mężczyzna, Neil, opowiedział mu o swojej wielkiej, nieszczęśliwej miłości, Sarah. Następnego dnia kiedy Leon biegał po plaży znalazł nad brzegiem morza brązowe buty tajemniczego znajomego. Po mężczyźnie nie było śladu.
Jane przeżyła również coś niezwykłego w czasie nieobecności Pete'a. Pewnego wieczora kobieta obserwowała jak jej sąsiad Nick parkuje przed domem samochód. Było po północy a mężczyzna wracał z pubu, jak w każdą środę. Ale tym razem zachowywał się dość dziwnie. Wysiadł z samochodu z damskim butem w ręku, rozejrzał się dookoła a potem wyrzucił go w krzaki. Kiedy następnego dnia rano podano w wiadomościach, że tej nocy, w tej właśnie okolicy zaginęła kobieta, Jane zadzwoniła na policję i doniosła na sąsiada.
część druga:
Neil, młody mężczyzna, od kilku lat nie może zapomnieć o kobiecie swojego życia, Sarah. Z namaszczeniem pielęgnuje wspomnienie ich niezwykłej miłości. Na krótko przed ich ślubem Sarah wyjechała do Europy na urlop. Początkowo pisali do siebie listy. Ale potem Sarah niespodziewanie urwała kontakt i przepadła bez śladu. Kilka lat później Neil odnalazł przypadkowo nowy adres Sarah i zaczął ją śledzić. Pewnego popołudnia wybrał się do jej ulubionej restauracji, żeby tam ją spotkać i porozmawiać. Niestety Sarah przeszła obok niego obojętnie, jakby go nie znała.
Neil nie może otrząsnąć się z tego przykrego doświadczenia. Postanawia napisać do Sarah list, żeby powiedzieć jej jak bardzo ją kocha i zapytać, dlaczego tak nagle zniknęła z jego życia. Do listu dołącza kilka rzeczy ukochanej, które zostawiła w jego mieszkaniu. Neilowi co noc śni się, że stoi nad brzegiem morza, patrzy przed siebie. Potem rozbiera się i skacze do lodowatej wody. Czuje, że z brzegu przygląda mu się jakiś mężczyzna. Neil płynie coraz dalej, woda robi się mętna i głęboka. Wtedy coś łapie go za nogę.
Sarah, młoda kobieta, chodzi do psychoterapeutki Valerie. Cierpi, jest rozbita. Nie potrafi kochać. Często rozkochuje w sobie mężczyzn, stopniowo ich od siebie uzależnia, a potem porzuca. Czyta swojej terapeutce listy od Neila. Nigdy go nie kochała. Był dla niej kimś mało ważnym. Wyjechała do Europy bo chciała się od niego uwolnić. Wcale nie zamierzała wychodzić za niego za mąż. Teraz Sarah ma romans ze starszym, żonatym mężczyzną. Co noc śni jej się, że stoi pod stromym urwiskiem na plaży. Idzie przypływ. Na szczycie urwiska dostrzega kobietę. Stopy Sarah grzęzną w piasku, a na głowę sypią się kamienie.
Valerie, kobieta w średnim wieku, jest psychoterapeutką. Wraz z mężem, Johnem, mieszka w bogatej dzielnicy miasta, nad samym morzem. W dzieciństwie była wykorzystywana seksualnie i od tej pory boi się obcych, zwłaszcza mężczyzn. Czuje, że oddala się od męża. Jej małżeństwo powoli się rozpada. Od niedawna Valerie ma nową pacjentkę, Sarah, z którą sobie nie radzi. Nie lubi jej, nie rozumie jej cierpienia. Co noc dręczy ją powtarzający się sen. Idzie ścieżką wzdłuż urwiska, aż dociera do jego krawędzi. Patrzy w dół i dostrzega stojącą u podnóża kobietę. Wtedy potyka się o kamienie i spada w dół.
Pewnego wieczora Valerie wraca z pracy do domu boczną drogą. Jest przed północą i psuje jej się samochód. Dzwoni do męża z najbliższej budki telefonicznej, ale nikogo nie ma w domu. Co piętnaście minut nagrywa wiadomość na automatyczną sekretarkę. Wreszcie widzi nadjeżdżający samochód i wybiega z budki, żeby go zatrzymać.
Nick stracił niedawno pracę i jest na utrzymaniu żony. Popada w frustrację. W każdą środę wieczór przesiaduje w pobliskim pubie, gdzie wcześniej pracował. Tamtego wieczora zasiedział się trochę dłużej i bardzo spieszył się do domu. Niechętnie zabrał do samochodu Valerie. Dla zaoszczędzenia czasu, wybrał drogę na skróty. Kiedy Valerie zauważyła, że samochód skręcił w nieznaną jej uliczkę, przestraszona wybiegła z niego prosto w zarośla. Nick podążył za nią, tłumaczył, próbował uspokoić, ale kobieta znikła. Kiedy Nick wrócił do samochodu znalazł jej but. Kilka dni później zostaje wezwany na komendę i przesłuchuje go policja. Co noc śni mu się, że brnie przez zarośla do samej wody, w której dostrzega pływającego, nagiego chłopca. Nick chce zawrócić, ale nie może znaleźć przejścia.
część trzecia:
John jest mężem Valerie i ma romans z Sarah, pacjentką żony. Kobiety nic o sobie nie wiedzą. Tamtej nocy kiedy Valerie utknęła na jakiejś bocznej drodze, John był ze swoją kochanką i też próbował dodzwonić się do domu. Nagrywał wiadomości na automatyczną sekretarkę, jak jego żona. Kilka dni po zaginięciu Valerie odwiedza go policjant, Leon i zadaje kilka pytań. John opowiada o problemach żony, powolnym rozpadzie ich małżeństwa, o swoim romansie. Kiedy Leon wychodzi, John dzwoni do Sarah, ale nikogo nie ma w domu. Nagrywa się na automatyczną sekretarkę.
krótkie omówienie krytyczne:
Speaking in Tongues jest szczególnie ciekawy pod względem formalnym. Łamie klasyczną strukturę dramatu i linearność czasu. Niektóre sceny rozgrywają się symultanicznie. Losy bohaterów splatają się często w mało znaczących sytuacjach, a każda z postaci opowiada fragment historii z własnego punktu widzenia.
Dramat Bovella jest nie tylko wieloznaczną opowieścią o różnych odcieniach miłości, ale również, a może nawet przede wszystkim, porusza problem subiektywnego, często błędnego postrzegania rzeczywistości: zdarzeń, wrażeń, uczuć, oceny sytuacji
(Speaking in Tongues)
przekład: Jacek Poniedziałek