Prequel Magika, choć może też być grany jako autonomiczna sztuka.
„Pomyślałem przez chwilę że może tym razem stanie się coś / coś innego / i że nie będę już czuł się totalnie odklejony od świata / dryfujący bezładnie w kosmicznej próżni / ale niemal w tej samej chwili wróciła moja pani / nuda”.
Pan Z. spotyka w parku chłopca, który przedstawia się jako jego przeznaczenie. Ta znajomość jest początkiem kolejnych spotkań: ze zbirami, policjantem i Kobietą Psem, jednak żadne z nich nie jest w stanie rozproszyć nudy i melancholii głównego bohatera. Pan Z. dryfuje w emocjonalnej próżni, obcując wyłącznie ze swoimi wspomnieniami, wyobcowany ze świata. Bardzo gorzka opowieść o starości i o odstawieniu na boczny tor, w stylu najlepszych sztuk Becketta.
- Sztuka wydana w zbiorze Prawda i inne dramaty, maj 2017, ADiT.