Autor
Gatunek sztuki
Komedia
Obsada kobiet
Obsada mężczyzn
Prapremiera polska
14 grudnia 2017, Teatr Dramatyczny im. Szaniawskiego w Płocku, reż. Mateusz Olszewski
Samotny, głodny i biedny magik w zniszczonym stroju prestigitatora stoi sam na scenie przed publicznością. Wykonuje stare, oklepane sztuczki, które w dodatku mu nie wychodzą. Z drobnych słów i gestów wysnuwa całą swoją historię. Został magikiem, chociaż od dzieciństwa miał problemy z koordynacją ruchów. Wystarczyła mu jednak wiara w siebie i obcowanie z magikiem, Canettim, który potrafił sprawić, że zniknął pociąg osobowy wraz z pasażerami. Magik został jego asystentem i przez cały czas za wszelką cenę próbował rozszyfrować jego sztuczki. Stał się następcą Canettiego, kiedy ten nie wrócił, wykonując swój numer ze wznoszeniem się. Jego zniknięcie sprawiło mu ulgę.
Performance magika zostaje przerwane podczas jego najlepszego numeru - z szafy wychodzi kobieta, która uświadamia mu, że jego sztuczki są żałosne i że musi przestać robić z siebie idiotę, bo nikt poza nim samym nie wierzy w jego sztukę. Nadają sobie nawzajem imiona, czy też raczej pseudonimy artystyczne - Lotta i Tim. Między kobietą i mężczyzną nawiązuje się bliska więź. Ćwiczą swoje numery do momentu, w którym nie wróci Canetti, a Lotta zostawi dla niego Tima.
Materiał na teatralny „anty-show" i ćwiczenie z teatru ubogiego, pełne zabawnych interakcji z publicznością. Rzecz o teatrze, niedoskonałości i potrzebie samorealizacji. Utwór liryczny - i nietypowy dla Jarosława Jakubowskiego, bo oderwany od polskich realiów. Przypomina filmy Federico Felliniego, zwłaszcza La Stradę. Może być grany wraz z Powrotem kobiety psa, prequelem Magika.
Sztuka wydana w zbiorze Prawda i inne dramaty, maj 2017, ADiT.