język polskijęzyk angielski

Apke, Fred

Nocą w igloo

Autor
Tytuł oryginalny
Nichts kann – alles muss!
Tłumacz
Klubowicz, Marta
Gatunek sztuki
Komedia
Obsada kobiet
Obsada mężczyzn

Kevin zapomniał, że dziś wieczór obiecał swojej żonie rozmowę. Dla zakochanej w małżonku, ale mocno sfrustrowanej Jessiki temat był pilny: od 258 dni odnotowuje bowiem w swoim pamiętniku cztery litery: D. Z. Z. S. – dzisiaj znowu zero seksu. Chciała po raz kolejny podjąć próbę przedyskutowania tej bolesnej kwestii, ale Kevin zapomniał i umówił się na wieczór w sprawach biznesowych z dyrektorem sprzedaży sieci supermarketów i jego małżonką. Pragnie przedstawić swój najnowszy przyjazny dla środowiska projekt: plastikowy woreczek na zakupy, który rozpada się po użyciu. Kevin nie jest całkiem obojętny na potrzeby żony. Oświadcza, że na przyszły weekend umówił ich przez Internet na swingerski wieczór z inną szukającą nowych bodźców parą. Dzisiejszy wieczór ma być jednak biznesowy i jest dla Kevina bardzo ważny. Kłopot w tym, że omyłkowo maile wysyłane w sprawie grupowego seksu słał do dyrektora od marketów. Kiedy więc ten zjawia się u nich z małżonką, ma wobec gospodarzy bardzo konkretne oczekiwania. Sfrustrowana oziębłością męża Jessica fantazjuje o nocy w igloo, podczas której Eskimoskę rozgrzewa grupa turystów. Kevin postanawia odegrać tę fantazję z równie sfrustrowaną jak własna żoną dyrektora. Jak zakończy się to biznesowe sex party? Nic już nie będzie takie jak wcześniej, bo ta noc – jak często bywa u tego autora – stawia wszystko na głowie i przynosi katharsis. Traktująca o dotkliwym problemie niedopieszczonych żon komedia Apkego jest też prawdziwym dramatem o ludzkich słabościach, kompleksach, ukrytych pragnieniach i seksualnych problemach mężczyzn, o trudnościach w porozumieniu się obu płci oraz o stawianiu czoła nieuchronnemu przemijaniu. Bawi pełnym humoru, błyskotliwym dialogiem i zaskakującymi zwrotami akcji. Kostiumy również odegrają swoją rolę – szczególnie te potraktowane seksperfumami. Cztery bardzo wyraźnie zarysowane charakterologicznie postaci stanowią prawdziwe aktorskie „mięso”.

Łzy Lucyfera

Autor
Tytuł oryginalny
Luzifers Tränen
Tłumacz
Klubowicz, Marta
Gatunek sztuki
Komedia
Obsada kobiet
Obsada mężczyzn
Miejsce akcji
apartament w hotelu

Uriel Fosforus to słynny, choć nieco już podstarzały frontman heavymetalowego zespołu „Łzy Lucyfera”. Prawie już sześćdziesięcioletni gwiazdor, niegdyś uzależniony od narkotyków, a do dziś nie mogący sobie poradzić z problemem alkoholowym, w rzeczywistości nazywa się Wolfgang Amadeusz Chrum Rzęzik. Artysta czuje się wypalony i zamierza zakończyć swoją muzyczną karierę przed pierwszym występem rozpoczynającej się trasy koncertowej. Mężczyzna uważa, że jego czas się już skończył, myli słowa we własnych piosenkach i nie trafia w odpowiednie dźwięki. Do tego podejrzewa, że jego wieloletnia partnerka i menadżerka – Doro – zdradza go z ich dźwiękowcem, rudowłosym Aleksem. Amadeusz postanawia więc popełnić samobójstwo. Jak się okazuje, nie jest to takie łatwe… ręka trzymająca pistolet odmawia mu posłuszeństwa. Tymczasem przez balkonowe drzwi do jego apartamentu wkrada się Eliasz Pustak, religijny, około czterdziestoletni fundamentalista, członek grupy „Wojownicy – Armagedon”. Pustak pragnie wymierzyć sprawiedliwość i zabić muzyka, który podczas jednego ze swoich koncertów dopuścił się spalenia Biblii na scenie. Eliasz nie mógł jednak spodziewać się, że jego nadejście może być Amadeuszowi na rękę. Kiedy orientuje się, że w ten sposób mógłby pomóc sfrustrowanemu, zniechęconemu życiem i karierą muzykowi, całkowicie gubi się w swoich planach i traci zapał do wypełnienia swojej misji. Chęć do jej wykonania powraca mu dopiero w momencie, w którym Amadeusz wyraża podejrzenie, że tak naprawdę Eliasz ukrywa swoją orientację seksualną i nie chce go zabić, bo się w nim zakochał… Na reakcję fundamentalisty nie trzeba długo czekać.

Fred Apke konstruuje zabawną, egzystencjalną opowieść o artystycznym wypaleniu, religijnym fundamentalizmie, a także wypieranej seksualności. W sztuce pełnej erotycznych aluzji przeplatają się potrzeby oraz ambicje trójki wyrazistych postaci. Jej autor w komiczny, a chwilami wręcz farsowy sposób ukazuje zależności, jakie występują między poszczególnymi pragnieniami i zachowaniami bohaterów. Decyzja czy wypowiedź jednej osoby może w sekundę całkowicie odmienić postanowienie drugiej. Czy artystycznie wypalony Amadeusz wytrwa w przekonaniu, że nadszedł właściwy moment, aby zakończyć zarówno swoją karierę, jak i swoje życie? Czy wstydzący się mówić o seksie fundamentalista Pustak postanowi mu w tym jednak pomóc? A co z tajemniczą partnerką i menadżerką Amadeusza, Doro? Jakie fakty przed nim ukrywa i czy naprawdę ma romans z rudym akustykiem? Odpowiedzi na te i inne pytania szukajcie podczas lektury sztuki!

TigerGirls

Autor
Tytuł oryginalny
Tigergirls
Tłumacz
Klubowicz, Marta
Gatunek sztuki
Komedia
Obsada kobiet
Obsada mężczyzn
Szczegóły
Komedia z piosenkami
Miejsce akcji
ogród zimowy, pokój hotelowy, miejsce z lustrem
Prapremiera polska
06.02.2023, Teatr Korez w Katowicach, reż. Fred Apke

Urszula, Krystyna i Hanna to trzy zaprzyjaźnione wdowy, które chcą pokazać światu, na co jeszcze je stać. Zmęczone samotnym i monotonnym życiem, postanawiają zgłosić się do telewizyjnego programu „Talent ma szansę”. Jak się jednak okazuje, przygotowanie wokalno-choreograficznego występu nie jest wcale takie łatwe. Tym bardziej, że nie wszystkie członkinie zespołu, noszącego nazwę „Tygrysice”, są zapalone do tego pomysłu. Niezbędna okaże się pomoc profesjonalisty. Urszula, która zdaje się być główną inicjatorką tego projektu, decyduje się bez konsultacji z przyjaciółkami zamieścić ogłoszenie, w którym informuje o poszukiwaniu coacha i menadżera dla ich tygrysiego girlsbandu. Odpowiada na nie tajemniczy i pociągający Hiszpan, Julio Torres, który, na początku niepewny ich artystycznego potencjału, ostatecznie postanawia znaleźć dla nich czas i wcisnąć próby z nimi do swojego grafiku,  w przerwach między przygotowaniami do produkcji nowej płyty Enrique Iglesiasa…

TigerGirls. Komedia pop-muzyczna to zabawna sztuka o dojrzałych kobietach, które na skutek życiowych doświadczeń, a także oczywistego upływu lat, zatraciły gdzieś po drodze swoją iskrę życia. Julio, który w rzeczywistości okazuje się być zupełnie polskim i zupełnie niespełnionym śpiewakiem operetkowym o imieniu Gerard, pragnie oszukać starsze kobiety i sprytnie naciąga na ogromne pieniądze, w perfidny sposób żerując na ich wciąż żywym pragnieniu miłości i erotycznego spełnienia. Kiedy przyjaciółki orientują się, że mężczyzna okłamał je i wykorzystał, postanawiają się na nim okrutnie zemścić i zmusić do oddania pieniędzy. A z rozwścieczonymi „Tygrysicami” nie ma żartów!

Apke, Fred

Aktor, reżyser, dramaturg. Wychowany w uzdrowiskowej miejscowości nad Weserą (wschodnia Westfalia); studia aktorskie odbył w Berlinie. Jako aktor pracował w wielu teatrach  Niemiec (m.in. w Kampnagelfabrik czy Kunsthalle  w Hamburgu). W 1987 roku wyjechał do Norwegii, gdzie był aktorem i reżyserem teatralnym w norweskiej telewizji NRK. Debiut dramaturgiczny Freda Apke miał miejsce w 1989 roku w Black Box Theater (Oslo). Była to sztuka Z powodu choroby zamknięte, która odniosła duży sukces. Tłumaczył z norweskiego i szwedzkiego, przede wszystkim Ibsena i Strinberga. Jest laureatem nagrody Północnej Westfalii (1987) za sztukę Szklane oczy. "Die Welt" uznała jego tragikomedię Winyl wystawioną przez berlińską grupę teatralną Kerkhoff  za najcelniejszy portret generacji niemieckich trzydziestolatków u schyłku XX wieku. Sztuka znalazła się na afiszu wielu niemieckich teatrów. Od 1991 roku pracuje w Niemczech, goszcząc jako aktor i reżyser w takich teatrach jak Stadttheater Herford, Landestheater Detmold, Stadttheater Fürth, Deutsches Theater Berlin (Baracke), Theater am Ufer Berlin. Tam też reżyseruje między innymi Szekspira, Goethego, Nestroya, Ibsena, Strindberga, Mastrosimone’a, Enquista oraz sztuki własnego autorstwa. W 1998 roku rozpoczął współpracę z producentami filmowymi, przede wszystkim niemieckimi.

W roku 2000 Fred Apke otrzymał nagrodę aktorską za współczesną rolę komediową na festiwalu Bawarskie Dni Teatralne. Rok 2003 przyniósł natomiast nominację do prestiżowej nagrody za najlepszy scenariusz filmowy sezonu.

Jego sztuki wystawiane były dotychczas w Niemczech, Wielkiej Brytanii, Norwegii, na Ukrainie.

Apke jest bardzo aktywny w polskim środowisku teatralnym. W Bałtyckim Teatrze Dramatycznym Fred Apke zrealizował własną adaptację Fausta Goethego z Martą Klubowicz w roli Mefistofelesa. W warszawskim Teatrze Na Woli wyreżyserował swoją komedię Kura na plecach z udziałem Marty Klubowicz, Artura Barcisia i Mirosława Zbrojewicza (2004), a następnie w Teatrze Rozrywki w Chorzowie Odjazd z songami skomponowanymi przez Renatę Przemyk (2005). W 2007 napisał i wyreżyserował sztukę Pan baron przychodzi boso i płaci guzikiem (przedstawienie impresaryjne). Na podstawie Kury na plecach Eugeniusz Korin w Teatrze Bajka w Warszawie wyreżyserował przedstawienie Ucho van Gogha z Michałem Żebrowskim, Jolantą Fraszyńską i Piotrem Machalicą. 

W 2006 roku zagrał główną rolę w napisanej przez siebie tragifarsie Zimny prysznic (Komödie Kassel), którą wyreżyserował w Teatrze Komedia w Warszawie w koprodukcji z Teatrem Powszechnym w Radomiu (2008). Jego komedia  Letnisko zdobyła trzecią nagrodę w drugiej edycji konkursu Komediopisanie w roku 2010. Premierę w czerwcu 2011 w Teatrze Powszechnym w Łodzi wyreżyserował Bartosz Zaczykiewicz. Sztuka Adonis ma gościa otrzymała główną nagrodę w konkursie zorganizowanym przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu (2009).  Została przetłumaczona na angielski, czeski, bułgarski oraz na etnolekt śląski. Prapremierę tej sztuki (21.01.2010) wyreżyserował w Teatrze Rozrywki w Chorzowie.  01.06.2011 premiera tej sztuki  w reżyserii Jakuba Szydłowskiego odbyła się w Teatrze Roma w Warszawie. W Teatrze Druga Strefa wyreżyserował autorski monodram Dziękuję Tatusiu z Sylwestrem Biragą w roli głównej.

Apke jest również autorem libretta i reżyserem granej w Operze Krakowskiej, dziejącej się w czasach renesansu opery Teresica una pasion.

Przez wiele lat prowadził międzynarodowe warsztaty dla scenarzystów i reżyserów organizowane przez Europejski Instytut Filmowy. Stale współpracuje z Polskim Radiem. Jest autorem scenariuszy i reżyserem wielu słuchowisk. Współpracował z Juliuszem Machulskim przy produkcji filmu Ambassada (coaching aktorski, współpraca przy dialogach) oraz zagrał rolę Konsula. Wystąpił też w polskich filmach i serialach, m.in. w Kamieniach na szaniec, W ukryciu, Ojcu Mateuszu, Biurze kryminalnym, Na krawędzi, Na Wspólnej, Diagnozie.

Twórczość Freda Apke obejmuje głównie trzy nurty: komedie i tragifarsy, oscylujące czasem ku grotesce, sztuki surrealistyczno-poetyckie oraz przedstawienia dla dzieci. Jako reżysera interesuje go głównie klasyka, a zwłaszcza poszukiwanie aktualności w klasycznych dziełach Goethego, Ibsena czy Szekspira. Takie właśnie – pokazane we współczesnym klimacie, rozgrywające się w dzisiejszych realiach – są jego inscenizacje Fausta, Nory, Mizantropa i Króla Jana.

 

Odlot

Autor
Tytuł oryginalny
Abflug!
Tłumacz
Klubowicz, Marta
Gatunek sztuki
Dla dzieci
Obsada kobiet
Obsada mężczyzn
Szczegóły
dla dzieci od lat 6
Szczegóły obsady
jeden aktor żywego planu oraz dwóch lalkarzy

W gospodarstwie podstarzałego Łukasza żyją – oprócz niego – Tobi i Augusta. Tobi to młoda kawka, uratowana przez mężczyznę, która zamiast trzymać się z innymi kawkami i wcinać robaki – jak na ptaka przystało – woli zamęczać Łukasza bezustannymi pytaniami i zajadać się ciastem. Augusta to stara i mądra kura, której jajka (bez jej wiedzy) stanowią główną pozycję w domowym menu. Łukasz jest ciężko chory i prawdopodobnie niedługo odejdzie na zawsze. Zamartwia się więc o los Tobiego, który jest zupełnie niesamodzielny. Tymczasem młodą kawkę roznosi energia, wymaga więc od Łukasza, żeby cały czas się nią zajmował – niezależnie od jego stanu zdrowia i ogólnego wyczerpania tym wymagającym zadaniem. „A co to jest zmęczenie?”, bezustannie dopytuje ptaszek. Człowiek próbuje zachęcać Tobiego, żeby zaprzyjaźnił się z innymi kawkami i zamiast ciasta zaczął w końcu zjadać robaki, ale ptaszek nie chce w ogóle o tym słyszeć.

Czy Tobi się usamodzielni, zanim Łukasza pokona choroba? Czy Augusta dowie się, że Łukasz wcale nie wysiaduje jej jajek w swoim łóżku, tylko zjada je co rano na śniadanie? I czy przyjaźń między tą trójką wytrzyma czekające ich zmiany – a może właśnie odrobina przestrzeni paradoksalnie sprawi, że jeszcze bardziej się do siebie zbliżą?

Apke w zabawny i uroczy sposób tłumaczy temat śmierci, portretuje przyjaźń miedzy człowiekiem a zwierzęciem oraz pokazuje dzieciom w krzywym zwierciadle dziecięce postawy. Nie poucza najmłodszych widzów, lecz pozwala odnaleźć się w chaosie dorastania. Uwidacznia też w zrozumiały dla dzieci sposób różnicę perspektyw między nimi a dorosłymi. Proste, pełne humoru sytuacje budowane przez Apkego z myślą o scenie sprawiają, że Odlot ma ogromny potencjał inscenizacyjny.