język polskijęzyk angielski

Lalki

Gatunek sztuki
Dramat
Obsada kobiet
Obsada mężczyzn
Szczegóły
monodram dla kobiety
Prapremiera
15.01.2011, Teatr im. St. I. Witkiewicza w Zakopanem, reż. Szymon Budzyk; prapremiera francuska: 13.05.2011, Théâtre Sorano w Tuluzie, Compagnie Pollen, przeł. Kinga Joucaviel. reż. Katarzyna Kurzeja, w ramach festiwalu Universcènes

Lalki – debiutancka sztuka Michała Zdunika – to historia kobiety, która, wiedziona chorymi urojeniami, postanawia zaadoptować wszystkie porzucone dzieci. Rozpoczyna swój monolog, w którym będzie ścierało się wiele różnych „głosów”, rejestrów mowy, prasowych i literackich gatunków. To portret osoby pogrążonej w schizofrenii, bez spójnej tożsamości, z całkowicie rozbitą osobowością, ale także – obraz Kobiety i kobiecości we współczesnym świecie. Pojawiają się tu fragmenty z gazet, urywki potocznych rozmów i telewizyjnych reportaży, wciąż powtarzanych konwencjonalnych fraz i tak zwanych „ludzkich mądrości”.

Głównym bohaterem sztuki jest język – zdekonstruowany, doprowadzony do granic absurdalności w swoich skostniałych, medialnych i dialogowych formach, ułożony w muzycznej, silnie zrytmizowanej strukturze. Lalki można śpiewać, skandować, wykrzyczeć, można dać się porwać zalewowi słów, pod którym ukrywa się prawdziwa tragedia. To do niej tak trudno dzisiaj dotrzeć – jest ciągle zamazywana codziennym bełkotem, medialnymi frazami, szumem rozmów. Za nimi ukrywa się dramat kobiet – które muszą być sztuczne, ułożone według określonych społecznych schematów, zniewolone. Jak lalki.

Formularz zamówienia sztuki

Zamawiana sztuka: Lalki