Spotkanie między Cathy, która odsiaduje dożywocie za zabicie policjantów podczas nieudanego włamania, i Ann, oficer więziennej, która musi zdecydować, czy dać Cathy zwolnienie warunkowe. Cathy wie, co to cierpliwość – siedzi w więzieniu od 35 lat. Jako członkini radykalnego lewicowego ruchu typu Weather Underground zabiła dwóch policjantów w imię ideologii, której dawniej służyła. Podczas długiego skazania radykalnie się zmieniła - odkryła Boga. Napisała nawet książkę o swoim nawróceniu, w której przedstawia dowody swojej nowej wiary. Teraz musi przekonać Ann, że zasługuje na wolność. Oficer więzienna, przypominająca Inkwizytora z Dostojewskiego, bezwzględna i surowa, uzbrojona w liczne adnotacje i akta, żąda solidnych dowodów. Jest gotowa zmierzyć się z Cathy - dzieckiem z bogatej rodziny, wykształconej w znakomitych szkołach - i dyskutować na temat semantycznych różnic między pojęciem sumienia i świadomości, po francusku czy po angielsku. Wojna między nimi toczy się o wysoką stawkę - to wojna pragnień i ideologii, w której Cathy gotowa jest użyć każdej broni - intelektualnej, emocjonalnej i seksualnej - by odzyskać wolność. Wobec takiego arsenału można się spodziewać, że Ann zmięknie - sztuka jednak nie kończy się happy endem.
Język Davida Mameta, który pisze zwykle o mężczyznach, w sztukach o kobietach traci swą wulgarność i dosadność na rzecz gęstości i ostrości. Anarchistka jest drugą po Bostońskim małżeństwie (przekład Julita Grodek) sztuką portretującą kobiety. Jak zauważył Ben Brantley z „New York Timesa", o ile tamta przypominała styl Oscara Wilde'a, ta kojarzy się z pisarstwem Rolanda Barthesa. Postaci Mameta zawsze używały słów jako kamuflażu lub narzędzi władzy i werbalizowały swoją samoświadomość, ale nigdy w sposób tak ostry i wyraźny jak w Anarchistce, gdzie obie kobiety używają słów jak broni. Sztuka udowadnia, że owa potoczystość języka nic nie znaczy: ostatecznie prawda pozostaje prawdą, a fałsz fałszem.
Prapremiera sztuki miała miejsce w lutym 2012 roku na Broadwayu, w John Golden Theatre, w reżyserii samego autora, i otrzymała znakomite recenzje.
Prapremiera polska, przewidziana na październik 2013, zastrzeżona dla Teatru Studio w Warszawie.