Behawiorysta Kürmann chciałby raz jeszcze przeżyć swoje życie, uniknąć popełnionych błędów, w kluczowych momentach - mając świadomość późniejszych wydarzeń - podjąć zupełnie inne decyzje. Otrzymuje taką możliwość i oto na naszych oczach rozgrywa się rodzaj improwizowanego spektaklu teatralnego z Kürmannem w roli głównej. Prowadzący - reżyser - cierpliwie i empatycznie prowadzi swojego bohatera przez meandry jego własnej biografii, wspierając go, pomagając podjąć decyzje i udzielając rad, nierzadko kąśliwych. Tworząc warianty swojego życia, Kürmann posiłkuje się doświadczeniem, inteligencją i moralnością, jednak sytuacja komplikuje się, gdy w grę wchodzą uczucia. Bohater - mimo najszczerszych chęci - pozostając sobą, zawsze zakocha się w tej samej kobiecie, zawsze dokona tych samych wyborów i każda droga zaprowadzi go do tego samego momentu w życiu. Kürmann nie potrafi oszukać przeznaczenia. Nic nie zmieni jego relacji z żoną, nie przyniesie rewolucji, nie uchroni przed śmiertelną chorobą. Gra w życie to projekt niemożliwy, nierealny, a jednocześnie sytuacja w nim przedstawiona jest bardzo prawdziwa. Sztuka jest głęboko zanurzona w nurcie egzystencjalizmu, którego ideą jest przekonanie, że człowiek, jako jedyny z wszystkich bytów, ma bezpośredni wpływ na to kim jest i - dokonując niezależnych wyborów - wyraża swoją wolność. Ludzie są na tę wolność wręcz skazani, jest ona atrybutem człowieczeństwa. Posiadając tę wolność, Kürmann postanawia jednak nie dokonywać żadnych istotnych zmian. Ale jeśli najważniejsza osoba w jego życiu zrobi zupełnie inny użytek ze swojej wolności? Czy życie naszego bohatera wciąż będzie wyglądało tak samo?

Sztuka ukazała się w II tomie Dramatów zebranych Maxa Frischa, ADiT, Warszawa 2016.